Marianne's man kreeg vijf her­sen­in­farc­ten: ‘Soms voelde ik het verlangen dat we verlost zouden worden'

Marianne en Gert-Jan leerden elkaar kennen via een gedeelde passie voor de verpleegkunde. “Dat hij in de zorg wilde werken, zorgde bij hem thuis voor opschudding, maar hij was dapper en een doorzetter. Ik voelde me toen al diep met hem verbonden.”

Een onderbroken roeping

“Jaren later leerde ik ook zijn sombere kant kennen. Na de geboorte van onze eerste dochter kreeg Gert-Jan een hernia. Hij voelde zich terneergeslagen, omdat hij niet meer in de verpleging kon werken. Toen hij zijn weg terugvond in de zorg, leefde hij weer helemaal op.”

Het eerste herseninfarct

Hetzelfde jaar nog krijgt Gert-Jan een herseninfarct - op de verjaardag van hun jongste dochter. Marianne: “Gert-Jan raakte halfzijdig verlamd. Onze wereld stond op zijn kop en het gezinsleven veranderde compleet. Na drie maanden in het ziekenhuis probeerden we samen het leven op te pakken, maar Gert-Jan voelde veel boosheid om wat hem was overkomen. Om een werkbare sfeer te behouden, maakten we afspraken met elkaar: als ik bezig was hem te verzorgen, zou hij niet schelden en rustig blijven, bijvoorbeeld.”

‘Zijn gedrag was moeilijk, maar het definieerde niet wie hij was’

“Ook wanneer Gert-Jan boos was, voelde ik me diep verbonden met hem. Ik hield voor ogen wie hij in wezen was. Het was ook maar gedrag, maar het was geen makkelijk gedrag. Tegelijkertijd bleef Gert-Jan iemand die altijd liet merken dat hij dol op me was.”

Angst wordt werkelijkheid

“Na het eerste herseninfarct volgden er nog vier. “Hij heeft zich zo vaak moeten opwerken, het lukte hem elke keer. Gert-Jan maakte zich zorgen dat hij door de herseninfarcten zijn spraak zou verliezen. Kort nadat we daar een gesprek over hadden, gebeurde dat waar hij bang voor was. Hij werd een compleet ander mens na zijn laatste herseninfarct. Hij gedroeg zich soms als een peuter, dan weer als een volwassene en alles ertussenin.”

‘Soms voelde ik het verlangen dat we beiden verlost zouden worden’

“Ik heb me wel eens afgevraagd hoelang ik dit zou volhouden, de zorg voor Gert-Jan. Dan voelde ik een verlangen dat hij verlost zou worden van de pijn en moeite en ik zelf ook. Ik was er dag en nacht voor hem. Mijn man verlangde naar God, naar de hemel. Maar euthanasie wilde hij niet – ‘dat gaat vanzelf,’ zei hij.”

“Op een zaterdagochtend zaten we op de bank en dronken we een kopje thee. Toen maakte hij kenbaar dat hij me iets moest vertellen. Met heel weinig woorden begreep ik direct wat op zijn hart lag.”

In een openhartig gesprek met presentatrice Marleen Stelling deelt Marianne het emotionele verhaal van haar man en zijn worstelingen na zijn herseninfarcten.

Benieuwd naar wat Gert-Jan zijn vrouw probeerde te vertellen? Bekijk de uitzending van Ik mis je zondag 24 augustus om 9.00 uur op NPO2, of op jouw moment via NPO Start.

• Anne verloor haar vader - en maakte een kunstwerk dat je niet meer loslaat

  Anne verloor haar vader - en maakte een kunstwerk dat je niet meer loslaat

• Femke maakt een zeiltocht om de wereld: ‘Alle rouw om mijn overleden man kwam ineens terug’

  Femke maakt een zeiltocht om de wereld: ‘Alle rouw om mijn overleden man kwam ineens terug’