Blog Roel – Drie keer dood

Therapie

Met mijn vriend V, die illegaal in Nederland is, loop ik naar de psychotherapeut. Tegenwoordig moet hij minstens drie keer in de week naar therapie. In zijn vaderland is hij zo zwaar gemarteld dat zijn behandelaars, ondanks zijn illegaliteit, besloten hebben hem toch te behandelen. Bij het IND ligt er inmiddels een dik rapport van een externe groep psychologen, waarvan je bij het lezen je ogen niet droog houdt.

We praten onderweg over van alles en nog wat. Vaak over zijn land en de volstrekt corrupte regering, maar ook over de kerk en het werk van Christus. Natuurlijk komt ook regelmatig Harm in onze gesprekken voorbij, V. is ongeveer zo oud als Harm nu geweest zou zijn. 
Ik vertel V. over het bezoek aan de Officier van Justitie, omdat die naar aanleiding van het proces-verbaal moest nadenken over de verdere rechtsgang. V. weet inmiddels genoeg over het juridische systeem in ons land, maar begrijpt hier niets van.

Dossiers

Ik leg hem uit dat het Openbaar Ministerie tot over z’n oren bedolven is met dossiers die ze moeten behandelen. “Net als bij het IND”, reageert V. Wanneer een Officier weer iets kan lozen, mooi! Ook dat snapt V. wel. “Oh ja, zo reageerde de IND ook toen we vertelden dat wij uit land X. kwamen. Die staat op de lijst van veilige landen. En hoe erg je verhaal ook is en je zeker weet dat je leven gevaar loopt bij terugkeer, land X. staat op de goede lijst”.

Gerechtigheid

We praten er over door en wegen allerlei argumenten. V. is van huis uit tenslotte theoloog en heeft meer van de wereld gezien, dan ik waarschijnlijk ooit nog zal zien. Zijn betoog over gerechtigheid zet mij opnieuw aan het denken. Trouwens, in zijn land was de agent die Harm heeft doodgereden waarschijnlijk al lang gelyncht, vertelt V. Vrienden en familie hadden wel even hun verhaal gehaald en geen haan die er naar kraait. Maar hier in Nederland zou je toch anders mogen verwachten?

Aangekomen bij het kantoorgebouw, waar ook de therapeut een behandelkamer heeft, pak ik in de wachtruime mijn aantekenboek er nog eens bij. Ik lees nog een keer de aantekeningen van vorige week over het bezoek aan het Paleis van Justitie. Willen we echt dat de dader een straf krijgt, omdat hij Harm heeft aangereden? Zijn het wraakgevoelens? Of is het een zoektocht naar gerechtigheid, zodat we kunnen vergeven…?

Troostvol

Wanneer we teruglopen praten we over de dood. V. vertelt dat er in zijn land wel drie woorden voor ‘dood’ zijn. De eerste vorm lijkt op; rusten, slapen, maar betekent echt ‘dood’. Dan is iemand in de hemel, hij was immers een eerlijk mens, een christen. De tweede vorm is bedoelt voor mensen die dood zijn en waarvan je zeker weet dat ze niet christelijk geleefd hebben, die echt dood zijn. En de derde taalvorm voor dood is, wanneer er een dier dood is. Drie woorden voor ‘dood’. Eigenlijk wel heel mooi en ook troostvol wanneer je die eerste vorm gebruikt. Je wordt er dan steeds weer aan herinnert dat de Schepper van hemel en aarde nog iets heel moois voor ons in petto heeft.