Blog Petra | Tranen van herkenning

De musical

Een daverend applaus klinkt na de allerlaatste toegift. We hebben het gedaan!

De afgelopen twee dagen hebben we drie voorstellingen gegeven waarin we onze musical mochten opvoeren. In een heus theater zongen en speelden we het verhaal van Sara en Abraham. Een verhaal over vertrouwen, geloof en ongeloof, ongeduld en twijfel, verdriet en vreugde.

Meedoen?

Een aantal jaren geleden heb ik een keer meegedaan met een musical van de Stichting Interkerkelijke Musicalgroep bij ons in het dorp. Vorig jaar, een paar maanden na het overlijden van Wilfred, kreeg ik de vraag of ik niet weer eens mee wilde doen. In september zou het repeteren voor een nieuwe musical beginnen.

Mijn eerste gedachte was: “Hoe kun je me dat nou vragen? Daar staat mijn hoofd nu echt niet naar!” Toch raakte ik die vraag niet kwijt.

Het leek me wel fijn om ook eens onder andere mensen te zijn. Mensen die mij niet kennen in het dagelijks leven. Lekker toneelspelen en zingen. Ik zou wel zien hoe het zou gaan en hoe ver ik zou komen.

Tranen van herkenning

Deze keer stond de musical Sara op het programma. Saraï, een gewone vrouw met een groot verdriet in haar leven. Een vrouw die worstelde met geduld, geloof en vertrouwen.

Week aan week oefenden we de liederen. Meezingen ging niet altijd even soepeltjes. Soms werd m’n keel letterlijk dichtgeknepen. Regelmatig liepen de tranen om mijn eigen verhaal me over de wangen.

Tranen van boosheid:

“Als God je opdraagt om te gaan, ga dan de weg die Hij je wijst.
Laat op de weg waarlangs je reist een spoor na van Zijn liefde,
volg steeds Zijn tekenen van trouw,
ga met God, Hij gaat met jou.”

Dat is makkelijk gezegd als er geen al te grote hobbels zijn in je leven!

Tranen om de harde werkelijkheid als we het lied van Lot zingen:

“Leef! Je leeft maar één keer, dus leef!”

Hoe waar is dat gebleken. En dat leven kan elk moment, zómaar afgelopen zijn.

Tranen van verdriet bij het lied dat Saraï zingt:

“Ik sta met lege handen.
De tijd gaat voorbij…

Mijn tranen zijn er altijd, ook wanneer ik niet huil.
Soms is het boosheid, soms een glimlach waarachter ik mij verschuil.

Want mijn hart huilt om de leegte,
de leegte die mijn wereld vult.

Mijn verdriet echoot door de dagen,
weerklinkt in de dingen die ik zo intens mis.
Mijn hart huilt om de leegte die in alles aanwezig is.

Soms huil ik, scheld ik, tier ik, overschreeuw ik mijn pijn.
Wie wil mij ondanks dat nog troosten?
Waar mag mijn verdriet nog zijn?”

Tranen van onbegrip en ongeloof als we voor de kleine Isaak zingen:

“…Wees maar niet bang voor de donkere nacht.
Want God die jou maakte houdt altijd de wacht.
Hij waakt over jou…”

Hoe vaak heb ik gezongen en gebeden voor mijn kinderen? Hoe was dat dan op dat moment dat Wilfred onderuit ging met zijn scooter…?

Of tranen van onmacht, frustratie en verlangen:

“Durf jij te vertrouwen dat het goed komt
Hoe zwaar je het nu ook beleefd
Dat alles nog op zijn plek moet vallen
En dat dit slechts tijd nodig heeft
Dat alle beloftes nog worden vervuld
Wanneer je vertrouwen hebt en wat geduld…”

Gods liefde ervaren

Het was af en toe confronterend en emotioneel. In het begin heb ik mezelf regelmatig afgevraagd waarom ik het deed. Maar het was ook zo fijn! Het ene moment kon ik mijn tranen de vrije loop te laten. Het volgende moment kroop ik in de huid van een ander en kon ik lekker boos zijn, schaterlachen of onbeschaamd gek doen tijdens de drama oefeningen. Zingen geeft letterlijk lucht. Het verdriet dat je keel dicht knijpt en waarvan je adem soms stokt, krijgt een uitweg naar buiten.

‘Zingen geeft letterlijk lucht. Het verdriet dat je keel dicht knijpt en waarvan je adem soms stokt, krijgt een uitweg naar buiten.’

In de veiligheid van een groep lieve, leuke mensen. Ieder zijn of haar eigen verhaal als het gaat over verdriet, geduld, geloof, vertrouwen en blijdschap. En nu zit het er op! We hebben heerlijk gezongen en gespeeld en met elkaar een geweldige musical neergezet. Wat een mooie manier om Gods liefde en trouw te mogen laten zien en zelf te mogen ervaren! Meedoen aan deze musical heeft er, net als heel veel andere dingen, aan bijgedragen dat ik Gods liefde weer kan ervaren en dat ik weer een beetje vertrouwen in Hem durf te hebben.

*Alle cursieve liedteksten zijn afkomstig uit de musical ‘Sara’, geschreven door Leonie van den Berg en Henk Lip.