Blog Petra | ‘Ik moet de balans tussen rouw en de rest van mijn leven opnieuw uitvinden’

Ik ben nog maar een paar dagen terug van mijn vakantie. Maar nu al heeft een gevoel zich meester gemaakt dat ik niet zou moeten hebben. Ik voel me down. En als iemand doorvraagt naar hoe het echt met me gaat, komen mijn tranen al snel tevoorschijn.

Opgejaagd

Wanneer ik aan mijn agenda en mijn te volle werkrooster denk, bekruipt me een opgejaagd gevoel. Het gevoel dat het me allemaal niet gaat lukken en dat ik te weinig tijd heb om aan Laura te denken. Te weinig tijd heb om te rouwen. Inmiddels herken ik wat er aan de hand is en weet ik wat ik moet doen: ik moet op zoek naar balans.

Door het sterven van Laura en Lennard raakte mijn leven uit balans. Daarna was ik voortdurend op zoek naar evenwicht. Ik moet de verhouding tussen rouwen, werken en de rest van het leven uitvinden. Opnieuw léren eigenlijk. Alle aspecten kosten energie en het is moeilijk de juiste keuzes te maken. Want alle terreinen van mijn leven eisen hun aandeel op.

Stap terug

Ruim een half jaar nadat Laura stierf, ben ik voorzichtig weer gaan werken. Sindsdien moest ik me met periodes (deels) ziek melden, omdat de balans ver te zoeken was. Soms lukte het een jaar lang om al mijn uren te werken. Maar elke keer merkte ik dat ik weer een stap terug moest doen. Het was dan gewoon te veel om een dagtaak aan rouw te volbrengen en tegelijk goed op de werkvloer te functioneren.

Hulp

Gelukkig trof ik een goede en meedenkende arbo-arts en heb ik een werkgever die veel ruimte geeft. Ik kreeg de mogelijkheid om in het afgelopen jaar een aantal keer naar een coach te gaan die me hielp met het zoeken naar balans tussen werk en rouw. Daar kreeg ik een aantal inzichten dat me hielp om deze twee beter te combineren.

Ik kreeg het advies om, hoe moe ik ook ben, toch elke dag iets te doen wat me ontspanning geeft. En ik leerde bij ‘mijn’ psycholoog niet te ver vooruit te kijken, zodat ik me alleen druk hoef te maken over vandaag en niet over volgende week.

Goede spoor

Sinds een maand of vier ben ik weer volledig beter gemeld en het gaat redelijk. Maar het juiste evenwicht blijft een aandachtspunt. Ook nu is dus zo’n moment om aan de bel te trekken. Ik neem me voor een paar diensten over te laten nemen door een collega. Alleen al het idee dat ik straks een dag minder hoef te werken, kan me helpen om weer op het goede spoor te komen. Dat maakt dat ik me beter voel.

Accepteren

Het verlies van mijn kinderen is ingrijpender dan alle andere gebeurtenissen in mijn leven. Daarom vraag ik me af of ik ooit echt balans ga vinden. Ik besef meer en meer dat ‘het uit balans zijn’ bij rouw en bij mijn leven hoort. Misschien is het accepteren daarvan wel de beste manier om ermee om te gaan.