Blog Petra – Mijn laatste blog voor Ik mis je…
Petra Buijze was samen met haar man Peter te zien in een tv-aflevering van Ik mis je. In haar laatste blog voor Ik mis je beschrijft ze hoe ze nog van alles te vertellen heeft en lang niet uitgeschreven is.
Schrijven
Wat ga ik schrijven? Welk onderwerp ‘speelt’ er bij mij naar aanleiding van de uitzending? De ideeën buitelen over elkaar en wisselen elkaar af. Ik wil blijkbaar over veel dingen schrijven.
Zo wil ik bijvoorbeeld vertellen over hoe onze weg naar de uiteindelijke uitzending verlopen is. Hoe we omgegaan zijn met de vraag die mij naar aanleiding van mijn blogs is gesteld: of ik er open voor zou staan om mijn verhaal over Wilfred op te laten nemen voor een item in het tv-programma Ik mis je. Hoe we dit als gezin besproken hebben omdat het verhaal van Wilfred niet alleen mijn verhaal is. Welke vragen we onszelf daarbij gesteld hebben. Wat de conclusie hiervan was en waarom Peter en ik uiteindelijk besloten hebben om mee te doen.
‘Het verhaal van Wilfred is niet alleen mijn verhaal’
Ik wil vertellen hoe de voorbereidende gesprekken en de opname van het interview voor ons waren. Wat het ons deed om ons verhaal weer een keer te kunnen vertellen. Afzonderlijk van elkaar. Allebei ons eigen verhaal over Wilfred. Over wie hij was. Welke relatie we als vader en als moeder met hem hadden. Wat hij voor ons betekende tijdens zijn leven.
Dat we allebei ons eigen verhaal hebben over het leven zonder hem. Dat we hem allebei op onze eigen manier missen en hoe we daarmee omgaan.
Rust en liefde
Ik wil vertellen hoe we het zien van de uitzending hebben ervaren. Wat er allemaal door ons heen ging. Dat ik de rust en liefde zag die ik voelde tijdens de opnames. Welke emoties er bij Peter loskwamen omdat hij een verdriet bij zichzelf zag dat hij niet zó ervaart. Hoe we onszelf zagen met ‘andere’ ogen.
‘Het raakt me dat er zoveel ouders zijn voor wie ons verhaal herkenbaar is’
Ik wil vertellen over de reacties die we kregen. Hoe mensen reageerden op ons. Op wat we vertelden en hoe we het vertelden. Reacties op het ons inmiddels zo bekende grafmonument.
Herkenbaar
Ik wil vertellen hoe het me raakt dat er zoveel ouders zijn voor wie ons verhaal herkenbaar is. Zoveel ouders die hun zoon en/of dochter moeten missen. Elk met hun eigen verhaal, hun eigen verdriet, hun eigen gemis.
Dat wil ik schrijven. Dat ‘speelt’ er bij mij naar aanleiding van de uitzending.
Dat ik het fijn vind om te praten over Wilfred terwijl ik ook soms niet over hem wil praten.
Dat mijn verdriet er altijd is terwijl ik het ook soms niet zo voel.
Dat ik blij ben met lieve mensen in mijn leven terwijl ik ook soms liever alleen ben.
Dat ik rouwen nog steeds een flinke klus vind terwijl het ook best te doen is.
Dat ik stop met mijn blogs voor Ik mis je terwijl ik nog niet uitgeschreven ben over mijn reis door de wereld van rouw.
Dat je van harte welkom bent op mijn reis door de wereld van rouw om mij verder te volgen. Daar kun je lezen over hoe rouw nu onderdeel van mijn leven is. Hoe ik dat vorm geef en wat erbij komt kijken.
Á Dieu
Geschreven door
Petra Buijze