Blog Patricia | ‘Ik voel me schuldig dat ik Mikki niet kon beschermen’

Geboortedag

Het is oktober. Voor de tweede keer sinds Mikki’s overlijden is ze straks jarig en niet hier. Verleden jaar vierden wij een paar maanden na haar overlijden haar zevende verjaardag. Haar geboortedag vieren en niet haar verjaardag, voelde raar en onwerkelijk. Nu voelen beide woorden vreemd voor mij. Ze verjaart alleen nog in gedachten. Maar het woord geboortedag voelt eveneens niet als van haar. Ze was zo graag jarig!

‘Mikki was zo graag jarig’

De taal zoals ik die altijd kende, past niet meer. Ik zoek naar nieuwe woorden en zinnen. In het delen van taal vind ik troost. Ik voel verbinding met de mensen die herkenning vinden in mijn woorden of zonder oordeel naar me luisteren.

Zo vind ik het lastig als mensen mij goedbedoeld vertellen dat ik mij niet schuldig mag voelen. Wat ik voel hou ik dan voor mezelf. Het blijft onuitgesproken liggen als een zware steen op mijn maag. Ik voel me schuldig om dingen waar ik niks aan kon doen, dat weet ik wel. Maar het voelt níet zo.

‘Mikki begon te begrijpen wat haar ziekte inhield en dat zij geen honderd jaar zou worden’

Ik herinner mij dat Mik op school had gehoord van het woord dood. Er was een oude opa doodgegaan. Ze was bang: haar opa was toch niet oud? Ik stelde haar gerust. Alleen hele oude – en hele zieke mensen gingen dood. Opa was geen van beide. Die werd net als zij, gewoon honderd jaar.

Beschermen

Een half jaar later hoorden we dat ze zou sterven. Mikki begon te begrijpen wat haar ziekte inhield en dat zij geen honderd jaar zou worden. En ik kon in één klap niet meer zeggen dat het goed kwam. Ik weet dat het mijn schuld niet is en dat haar lot niet in mijn handen lag. Maar het doet onuitsprekelijk zeer dat ik het niet goed heb kunnen maken voor haar. Dat ik, haar moeder, haar niet kon beschermen tegen ziekte en sterven.

Vroeger was er voor alles een oplossing. Door andere keuzes te maken, of door anders naar iets te gaan kijken. Of simpelweg een kusje op de knie. Maar hier is geen oplossing voor en rouw laat zich niet relativeren. Het is de machteloosheid die ik moet verdragen. Misschien zijn niet overal goede woorden voor…