Blog Monique | 'Altijd alles alleen'

Ik had net een coachingsweekend achter de rug met allemaal gelijkgestemden en was ervan overtuigd dat ik geen relatie meer wilde. Of nodig had. Ik redde het immers prima alleen en was weer gelukkig in mijn eentje.

Dus toen ik Bas tegenkwam in een koffietentje was het geenszins mijn bedoeling om verliefd te worden. Toch gebeurde het.

Gemorste koffie

Hij morste zijn koffie toen ik binnenkwam en ik lachte. We wisselden telefoonnummers uit en na een kort gesprek gingen we allebei weer verder.

Eenmaal thuis kreeg ik een appje, of ik zin had om mee uiteten te gaan. Mits ik oppas kon vinden voor de kinderen uiteraard. En dat laatste stukje, dat raakte me.

Altijd alles alleen

Niet eerder had ik meegemaakt dat mijn kinderen een rol speelden voor een ander op het moment van een afspraak. Oppas regelen, mezelf haasten om ergens op tijd te zijn en er tussendoor proberen nog een gezellige avond van te maken. Het voelde altijd als een extra verantwoordelijkheid die me zelden ontspannen de deur uit liet gaan.

Het was dat “altijd alles alleen” dat zo zwaar kon voelen. Tegelijkertijd zou ik natuurlijk geen date hebben gehad als Richard er nog zou zijn…

Buurmeisje

En nu was er deze man. Bas, die mij mee uiteten wilde nemen mits ik oppas kon vinden.

Het lukte, mijn buurmeisje paste op en ik kon afspreken. En het werd een gezellige avond.

Oud en nieuw

Inmiddels zijn we ruim vijf jaar verder en wonen we samen. Het is meer dan fijn om Bas om me heen te hebben. Maar bovenaan staat de liefde en het respect dat we hebben voor elkaar. We hebben beiden een verhaal en dat maakt deel uit van wie we zijn.

Het verhaal van de kinderen en mijzelf is immers niet eenvoudig en toch past hij er naadloos in thuis. In die zin is onze relatie een mooie, complete liefde waarin het oude en het nieuwe naast elkaar kan bestaan.

• Blog Monique | ‘Misschien wilde ik het ook niet weten’
• Anita’s man (43) overlijdt: ‘De dokter zei hem: “Meneer, u bent kerngezond”’