Blog Laura | Een nieuw begin
19 november 2020 · 00:58
Update: 5 februari 2025 · 10:56
Laura schrijft een bijzondere brief aan haar zelf. Ze beschrijft hoe ze terugkijkt op haar rouwproces. ‘Een rouwproces is nooit helemaal klaar. Toch voel ik dat ik toe ben aan het maken van een nieuw begin.’
Op mijn slaapkamer ligt een brief. Hij staat in een brievenstandaard op mijn bureau. Duidelijk zichtbaar, zodat ik hem niet uit het oog verlies. Op de envelop staat in mijn eigen handschrift ‘een nieuw begin’ geschreven. Deze brief is waardevol. Ik heb hem aan mezelf geschreven aan het einde van mijn proces. Ik beschrijf hoe ik terugkijk op mijn rouwproces en waar ik me in de toekomst op wil richten.
‘De liefde is springlevend’
Het mooiste wat het verlate rouwproces mij heeft opgeleverd, is dat ik in een nieuwe verbinding met mezelf en met mijn moeder sta. Ik schreef: “Mama is gestorven, maar de liefde tussen jullie niet. Die liefde is springlevend en mag je je leven lang met je meedragen.” Vroeger voelde mijn moeder ver weg, als verleden tijd. Nu voelt ze veel dichterbij. Alsof ze nog altijd onderdeel is van mijn leven, ook al is ze niet meer lichamelijk aanwezig. Ik heb bijvoorbeeld een oud kookboekje van haar in de keuken liggen, waar ik af en toe een recept in opzoek. Als ik zo’n recept lees, dan voelt het bijna alsof ze het zelf aan me uitlegt.
Nieuw begin
Een rouwproces is nooit helemaal klaar. Toch voel ik wel dat ik toe ben aan het maken van een nieuw begin. Voor mij betekent een nieuw begin dat ik accepteer dat mijn moeder overleden is, en tegelijk mag voelen dat de band tussen ons niet verbroken is. Het gemis van haar zal telkens op een andere manier weer terugkomen. Inmiddels ben ik niet meer bang voor mijn verdriet. Mijn verzet er tegen heb ik gebroken. Sterker nog, ik koester momenten dat mijn moeder even in mijn gedachten opduikt. Het is een moment om stil te staan bij wat ze voor me betekent. Op die manier kan ik haar het beste eren. Zo draag ik haar met me mee, mijn leven lang.
Troostrijke medaille
De brief op mijn bureau zal er nog wel een tijdje staan. Als een soort troostrijke medaille die ik aan mezelf uitgereikt heb. Ik voel vooral trots als ik naar de brief kijk. Ik weet dat ik hem altijd kan lezen, als ik dat nodig heb. Maar bovenal, dat ik weer vooruit mag kijken en mag genieten van een nieuw begin in mijn leven.
Dit is de laatste blog in de serie blogs die ik geschreven heb voor Ik mis je. In deze blogs heb ik mijn ervaringen met jong ouderverlies gedeeld. Ik hoop dat ik anderen hiermee tot steun kan zijn. Ik vind het een eer dat ik dit heb mogen doen. Bedankt voor deze ervaring!
Meest gelezen
- Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
In de uitzending van 'Ik mis je'
Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
- Job Knoester in De Kist: 'De dag na het afscheid van ons zoontje ging ik weer aan het werk'
Fragment gemist
Job Knoester in De Kist: 'De dag na het afscheid van ons zoontje ging ik weer aan het werk'
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Lees ook
- Barry Atsma verloor zijn broer Rimmert aan corona
'Dankzij hem leg ik makkelijk contact en oordeel ik niet zo snel'
Barry Atsma verloor zijn broer Rimmert aan corona
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Daphne Deckers in De Kist: ‘Ik voelde mijn vader door me heengaan toen hij stierf’
Fragment gemist
Daphne Deckers in De Kist: ‘Ik voelde mijn vader door me heengaan toen hij stierf’