Blog Laura | Een nieuw begin
19 november 2020 · 00:58
Update: 5 februari 2025 · 10:56
Laura schrijft een bijzondere brief aan haar zelf. Ze beschrijft hoe ze terugkijkt op haar rouwproces. ‘Een rouwproces is nooit helemaal klaar. Toch voel ik dat ik toe ben aan het maken van een nieuw begin.’
Op mijn slaapkamer ligt een brief. Hij staat in een brievenstandaard op mijn bureau. Duidelijk zichtbaar, zodat ik hem niet uit het oog verlies. Op de envelop staat in mijn eigen handschrift ‘een nieuw begin’ geschreven. Deze brief is waardevol. Ik heb hem aan mezelf geschreven aan het einde van mijn proces. Ik beschrijf hoe ik terugkijk op mijn rouwproces en waar ik me in de toekomst op wil richten.
‘De liefde is springlevend’
Het mooiste wat het verlate rouwproces mij heeft opgeleverd, is dat ik in een nieuwe verbinding met mezelf en met mijn moeder sta. Ik schreef: “Mama is gestorven, maar de liefde tussen jullie niet. Die liefde is springlevend en mag je je leven lang met je meedragen.” Vroeger voelde mijn moeder ver weg, als verleden tijd. Nu voelt ze veel dichterbij. Alsof ze nog altijd onderdeel is van mijn leven, ook al is ze niet meer lichamelijk aanwezig. Ik heb bijvoorbeeld een oud kookboekje van haar in de keuken liggen, waar ik af en toe een recept in opzoek. Als ik zo’n recept lees, dan voelt het bijna alsof ze het zelf aan me uitlegt.
Nieuw begin
Een rouwproces is nooit helemaal klaar. Toch voel ik wel dat ik toe ben aan het maken van een nieuw begin. Voor mij betekent een nieuw begin dat ik accepteer dat mijn moeder overleden is, en tegelijk mag voelen dat de band tussen ons niet verbroken is. Het gemis van haar zal telkens op een andere manier weer terugkomen. Inmiddels ben ik niet meer bang voor mijn verdriet. Mijn verzet er tegen heb ik gebroken. Sterker nog, ik koester momenten dat mijn moeder even in mijn gedachten opduikt. Het is een moment om stil te staan bij wat ze voor me betekent. Op die manier kan ik haar het beste eren. Zo draag ik haar met me mee, mijn leven lang.
Troostrijke medaille
De brief op mijn bureau zal er nog wel een tijdje staan. Als een soort troostrijke medaille die ik aan mezelf uitgereikt heb. Ik voel vooral trots als ik naar de brief kijk. Ik weet dat ik hem altijd kan lezen, als ik dat nodig heb. Maar bovenal, dat ik weer vooruit mag kijken en mag genieten van een nieuw begin in mijn leven.
Dit is de laatste blog in de serie blogs die ik geschreven heb voor Ik mis je. In deze blogs heb ik mijn ervaringen met jong ouderverlies gedeeld. Ik hoop dat ik anderen hiermee tot steun kan zijn. Ik vind het een eer dat ik dit heb mogen doen. Bedankt voor deze ervaring!
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.