Blog Jurgen | ‘Ik snap nu dat mijn batterijtje bijna leeg is’

December 2023 is voorbij. Ik zou bijna zeggen: gelukkig is deze maand voorbij. Wat een beladen maand. Weer de herbelevingen van het ziekzijn van Luna, de laatste dagen van haar veel te korte leventje, het overlijden van Luna op 24 december 2017, het regelen van de uitvaart en alle bijkomende nevenactiviteiten. Als ik het zo snel achter elkaar lees, denk ik ineens: oké, ik snap nu dat mijn batterijtje bijna leeg is.

De laatste keer

En dan komt oud en nieuw nog eens de hoek om zeilen. Oudjaar blijft altijd bijzonder voor ons, omdat we Luna toen voor de laatste keer lijfelijk bij ons hadden. We lieten haar die dag cremeren en konden zo weer beginnen aan een nieuw jaar. Zo voelt het ook telkens op 1 januari. Niet dat we dan vergeten wat er de afgelopen zes jaar gebeurd is, maar we starten weer bij de spreekwoordelijke nul.

Meer rust

Wat wel bijzonder voelt is dat we verder vooruitkijken. Niet in jaren maar in maanden. Voorgaande jaren telden we de dagen af tot december en de daarbij behorende herinneringen, maar nu is er plaats voor langetermijnplanning. Er is meer rust. Niet dat we dit qua energieniveau merken, maar er is meer ruimte tot ontspanning.

Waar we ons vorige “edities” lekker opsloten in ons vertrouwde huis, gaan we er nu makkelijker en meer op uit. Lekker de bossen in met onze twee honden, naar de stad om leuke dingen te doen. We zoeken de drukte meer op.

Zweten en tranen

Wat we verder weer op de planning hebben staan voor 2024 is de week Alpes d’HuZes. Een week met lotgenoten fietsen in Frankrijk om zo veel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek naar en genezing van kanker.

Dit jaar ga ik voor de maximale zes beklimmingen op de racefiets. Het voelt goed om weer een sportief doel te hebben zodat ik wel naar buiten moet om te trainen: door weer en wind op de gravelbike mijn hoofd leeg fietsen en kilometervreten in de sportschool. Dat ik mijn hoofd echt leegfiets klopt trouwens niet altijd. Vaak, als ik er doorheen zit met het sporten, komen de herinneringen aan Luna juist het duidelijkst naar boven. Lekker tijdens het zweten je tranen laten rollen en dan sportief voldaan en fysiek moe in mijn luie stoel gaan zitten.

Uitdagingen

Mijn gevoel zegt me dat het dit jaar wel goed komt met ons gezin. Ieder heeft zijn eigen uitdagingen en we gaan vooral veel herinneringen maken samen. Wat we ook meemaken, er kijkt altijd iemand met ons mee ze wijst ons de weg.

Ik mis je iedere dag, lieve Luna, maar het troost me dat ik ook iedere dag dichter kom bij ons weerzien.

• Myrthe verliest haar broer (26): ‘Waarom zag ik niet hoe slecht het werkelijk ging?’

  Myrthe verliest haar broer (26): ‘Waarom zag ik niet hoe slecht het werkelijk ging?’

• Boer Willeam verliest zijn vrouw: ‘Ik probeer een goede vader te zijn, maar ben geen goede moeder’

  Boer Willeam verliest zijn vrouw: ‘Ik probeer een goede vader te zijn, maar ben geen goede moeder’