Blog Anemoon | 'Ik moest ook afscheid nemen van wie Mees zou worden'

Mijn voeten ploegen door het mulle zand terwijl de wind in mijn gezicht striemt. Voor mij doemt de duinovergang van West aan Zee op. “Hoe ga ik die in hemelsnaam bedwingen?,” denk ik enigszins geïntimideerd, alsof het de Mount Everest zelf is. Ik verzamel al mijn moed en hap hijgend naar adem.

Fitte lijven

Dit weekend doe ik met ruim 5000 andere hardlopers mee aan de Berenloop op Terschelling. Een van de mooiste en zwaarste (halve) marathons van Nederland. Ooit rende ik met groot gemak kilometers over het strand, maar na de dood van Mees ben ik allang niet meer zo fit als toen. Van rouwen slijt je.

En toch ploeter ik dapper door terwijl ik links en rechts word ingehaald door fitte lijven in felgekleurde lycra leggings. Met zweet op mijn voorhoofd en stramme kuiten vervolg ik mijn weg richting finish op nog zo’n 6 kilometer afstand.

Cadeau

Een paar maanden voordat Mees stierf, had hij het plan opgevat om met een van zijn beste vrienden de halve marathon van Terschelling te lopen. Voor mijn verjaardag gaf hij me vervolgens hardlooprondjes cadeau, zodat we, als hardlopers onder elkaar, samen konden trainen voor zijn debuut. Niet alleen gezellig, maar zo zouden we allebei fit aan de start verschijnen. Een win-win situatie volgens Mees. Op de tegoedbon die ik erbij kreeg zie je mij door de duinen strompelen terwijl hij mij vooruit trekt en de zon aan de hemel staat. Een vooruitziende blik.

Toekomst-rouw

Toen Mees overleed nam ik niet alleen afscheid van de jongen die hij tot dan toe was geweest maar ook van de man die hij nog zou gaan worden, met alle dromen die daarbij hoorden. Toekomst-rouw. Zoekend naar een vorm voor dat verdriet belde ik zijn vriend met de vraag of hij alsnog zou willen lopen als eerbetoon aan Mees.

En zo kwam het dat we een paar maanden later samen aan de start verschenen met Mees op onze shirts en in ons hart. Een prachtige tocht die werd beloond met tonnen liefde, tranen, spandoeken en een regenboog boven ‘zijn’ stukje strand.

Het licht volgen

Ook dit jaar rennen we, inmiddels voor de derde keer en is de groep gegroeid van 2 naar 25. Een mooie en bonte mix van mensen die dankzij Mees met elkaar lopen. De een snel, de ander langzaam, de een 42 kilometer, de ander 5, maar vooral samen. We eten pasta, halen herinneringen op, zijn zenuwachtig aan de start, gedogen elkaars zweet en moedigen elkaar aan.

En Mees is erbij. Letterlijk en figuurlijk als back up. Op de achterkant van onze shirts prijkt zijn foto waarbij hij hardlopend de zon volgt. Follow the sun staat er onder. Naar het nummer van Xavier Rudd dat ons met een mix van verdriet en hoop steeds weer opnieuw weet te raken.

Het licht volgen. Dat is wat we doen dit weekend. Ook al gaat het zwoegend en zwetend.

• Jeffrey loopt 105 kilometer hard voor zijn stilgeboren zoon Glenn: ‘Ik mocht overal over hem praten’

  Jeffrey loopt 105 kilometer hard voor zijn stilgeboren zoon Glenn: ‘Ik mocht overal over hem praten’

• Mees (16) overlijdt na een ongeluk: ‘Als je verdriet écht toelaat, laat je ook de liefde toe’

  Mees (16) overlijdt na een ongeluk: ‘Als je verdriet écht toelaat, laat je ook de liefde toe’