‘In de reflectie van een winkelruit zie ik je naast me staan… tot ik wat beter kijk; ik sta te staren naar een vreemde die wat op je lijkt.’ Een treffend beeld. Het gemis is weer even extra voelbaar. Herkenbaar voor jou?
Alsof je bij me bent
Wat een treffend beeld: op straat schrik je ineens op, omdat het lijkt alsof je degene ziet staan die je bent verloren. Tot je iets beter kijkt en ziet: het is iemand anders.
Of als je zonder nadenken automatisch de tafel nog dekt voor twee. Het besef van de afwezigheid van je dierbare is weer even intens voelbaar.
In de jaren 90 werd dit nummer gecomponeerd door John Ewbank. Het werd door musicalster Nurlaila Karim op het Nationaal Songfestival in 1998 gezongen. Gerard Joling zong het lied ook vol emotie tijdens de actie ‘Sta op tegen kanker’ in 2012.
Luister naar dit ontroerende lied en lees de songtekst hieronder mee.
Songtekst
In de reflectie van een winkelruit
zie ik je naast me staan.
Je ogen lachen zo als altijd,
en je kijkt me aan.
Even geniet ik van je evenbeeld,
tot ik wat beter kijk;
ik sta te staren naar een vreemde,
die wat op je lijkt.
Ik lijk maar niet te willen weten
dat je nu weg bent voor altijd.
Mijn hoofd probeert je te vergeten,
maar mijn hart wil je niet kwijt.
Alsof je bij me bent,
alsof je nooit bent weg geweest,
leef ik nog steeds met jou.
Alsof je hier nog staat en ik nooit anders heb gekend,
alsof je bij me bent.
Ik praat tegen de muur
en verwacht dat jij iets terug zal zeggen
en af en toe hoor ik ook echt je stem.
ruik je geur er zijn nog zoveel meer dingen
die bewijzen dat je bij me bent.
Ik kijk nog altijd naar de deur
alsof je elk moment kunt binnen lopen.
Ik dek de tafel elke avond nog voor twee.
Ik kan niet leven met de waarheid,
dus leef ik er maar omheen.
Alsof je bij me bent,
alsof je nooit bent weg geweest,
leef ik nog steeds met jou.
Alsof je hier nog staat en ik nooit anders heb gekend,
alsof je bij me bent.
Hier heel dicht bij me.
