Gedicht | Een mens te zijn op aarde
2 februari 2018 · 00:59
Update: 5 februari 2025 · 11:08
Een mens te zijn op aarde is pijnlijk begenadigd zijn en zoeken, nooit verzadigd zijn, is rusten in de aarde als alles is volbracht.
Een mens te zijn op aarde
De bomen hebben wortels
de bomen mogen stevig staan
maar mensen moeten verder gaan.
De bomen hebben wortels
maar mensen gaan voorbij.
Een mens te zijn op aarde
is pijnlijk begenadigd zijn
en zoeken, nooit verzadigd zijn,
is rusten in de aarde
als alles is volbracht.
Hoe zullen wij volbrengen
wat door de eeuwen duren moet
een mens te zijn die sterven moet?
Wij branden van verlangen
tot alles is voltooid
Huub Oosterhuis
Mensen van voorbij
De bundel Mensen van voorbij biedt herkennning door het verwoorden en benoemen van gevoelens van rouw, verdriet en eenzaamheid, voor jong en oud.
Disclaimer
Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Ark Media overgenomen uit de bundel Mensen van voorbij van Evert Pieter van der Veen. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.
Meest gelezen
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Rouw om een kind
Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Lees ook
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
Jan Willen den Bok en Jaap van Heusden over hun vriend Rob
Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’