Gedicht | Mag ik je hand vasthouden? #MH17
‘Er zijn geen woorden om te zeggen hoe erg dit nieuws is.’ Leonita Gerssen beschrijft in dit gedicht de wanhoop en pijn bij nabestaanden van de slachtoffers van de ramp met vlucht MH17 op 17 juli 2014.
Mag ik je hand vasthouden?
Er zijn geen woorden om te zeggen hoe erg dit nieuws is
Er zijn geen zinnen te weerleggen
Ergens ging het mis
Ik kan de woorden niet bedenken
Hoe graag ik je ook troosten wil
In mijn gedachten wil ik schreeuwen
Maar mijn mond die blijft zo stil
Ik zou zo graag met je praten
Maar weet niet wat ik zeggen moet
Mijn mond gaat open en weer dicht
Elk woord, het voelt niet goed
Mag ik alleen je hand vasthouden
Zonder dat ik één woord praat
Dat je weet dat ik je pijn voel
En dat ik het dan daarbij laat
Dat je kunt zien in mijn ogen
En ik kan zien in die van jou
Dat dit niet had mogen gebeuren
Niet met hun, waarom moest dat nou
Ik pak je handen, wil je troosten
Hoop dan dat ik wakker word
Uit deze nachtmerrie, maar het is waarheid
Woorden schieten mij te kort…
…. mag ik nog even je hand vasthouden
Leonita Gerssen
Geschreven naar aanleiding van de ramp met vlucht MH17. Op 17 juli werd het toestel MH17 uit de lucht geschoten en kwamen 298 mensen om het leven, waaronder veel Nederlanders. Elk jaar worden de slachtoffers op verschillende plekken in Nederland herdacht.
Leonita Gerssen
‘Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met het verlies van een dierbare. Woorden schieten dan tekort, terwijl we juist dan zoveel mooie dingen willen zeggen.‘
Daarom is Leonita gedichten gaan schrijven. Gedichten over onderwerpen als ziekte, plotseling overlijden, kinderen of een zelfgekozen einde zijn gebundeld in ‘Niet meer bij mij’. Op haar pagina Afscheidsgedichten kun je een indruk krijgen van deze gedichten.
