Gedicht | Koorddansen
In het gedicht ‘Koorddansen’ omschrijft Joke Verweerd de wankele eerste stappen die je zet nadat je een dierbare verloren bent. Het gedicht komt uit haar bundel Troostpleister, waarin ze schrijft over de periode van rouw en verdriet na het overlijden van haar echtgenoot.
Vertrouwen, kwetsbaarheid en moed. Maar ook angst en onbalans. Joke Verweerd weet in het gedicht Koorddansen op een prachtige manier woorden te geven aan de dappere weg omhoog na het verlies van haar geliefde die ze zo mist.
Koorddansen
De draad oppakken is een nieuw begin.
Je doet een stap en houdt je adem in.
Je wankelt – ben je je vertrouwen kwijt?
Waar zijn je moed en je stabiliteit?
Je kunt niet stilstaan op je levensdraad,
die zwiept en buigt en je zo dansen laat.
Meegaan in die beweging schept een kans.
Wie tegenhoudt verliest, raakt uit balans.
Wie eerder viel, heeft weet van kwetsbaarheid.
Wie bang is, raakt de zin in dansen kwijt.
Maar wie een Thuis heeft aan de overkant
danst door tot aan die uitgestoken hand.
Koorddansers zijn wij, op een dunne draad,
die tussen heden en de toekomst gaat.
Je zoekt naar evenwicht en voet voor voet
vind je weer uit hoe je nu dansen moet.
Over de schrijfster
Joke Verweerd is schrijfster van verhalen, romans en gedichten. Begin 2017 verloor Joke haar echtgenoot na een kort ziekbed, na een lang huwelijk.
In haar nieuwe boek Troostpleister Over verdriet, verlies en veerkracht heeft zij woorden gevonden voor het loslaten van een geliefd mens en voor de rauwheid van rouw.
Disclaimer
Bovenstaande tekst is met toestemming van Boekencentrum Uitgevers overgenomen. Vanaf 13 maart 2018 is het boekje van Joke Verweerd verkrijgbaar in de boekhandel. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.
