Gedicht | Kindengel

Maaike Hofstra beschrijft in haar gedicht Kindengel het gemis van een kindje dat nog maar net begonnen was met leven. Naast het verdriet is er ook ruimte voor troost omdat ‘de liefde voor elkaar een leven lang maar ook voor eeuwig blijft voortbestaan.’ Met de dood, stopt de relatie niet. De liefde blijft.

Gedicht | Kindengel

Als een sneeuwvlokje
zo kwetsbaar, teer en klein
kwam je ons leven binnen
wij sloten jou in ons hart
je wilde zo graag bij ons zijn
je moest nog maar net beginnen

van een verre afstand echter
bleef een stem
jou zachtjes roepen
wij hoorden het niet

stilletjes aan
kwam er iemand dichterbij
wij zagen het niet

een Lichtengel verscheen
voor jou alleen en
onbevreesd pakte je zijn hand
je gaf je gewonnen
en ging met hem mee
zo klein en jong als je was
naar het vredige Hemel Land

ook al doet het zo’n pijn
is het gemis zo intens
we weten het zeker
je bent nu op een plek
waar andere kinderen
spelen en gelukkig zijn

je was te kort bij ons op deze aarde
maar je wordt gekoesterd in ons hart
de herinnering is onuitwisbaar
we hebben jou ontmoet
en we hebben jou lief gehad

we zien elkaar weer
daar op die mooie plek
en tot die tijd
troost ik mij
met de gedachte
dat er ’s nachts
een bijzonder engeltje
alleen voor ons
straalt als een sterretje

daar ver in de hemel
kijkt het naar beneden
bij het zachte licht van de maan
met een glimlach op het gezichtje
omdat het weet
dat de liefde voor elkaar
een leven lang
maar ook voor eeuwig
blijft voortbestaan