In dit gedicht beschrijft Joke Verweerd heel knap over het vasthouden van een geliefde die niet meer bij je is.
Iets om op te teren
Geef mij iets om op te teren
in de toekomst, voor de keren
dat ik radeloos van pijn
voel hoe leeg jouw plek zal zijn.
Zeg de dingen die ertoe doen
voor als ik ’s nachts loop te dwalen.
Leg je vast in mijn verhalen;
geef voor elke dag een zoen.
Leg een pleister door te blijven,
in mijn hart en in mijn heden.
Word niet enkel mijn verleden.
Laat me steeds jouw naam nog schrijven.
