Gedicht | Gegroet

Gegroet

vanmorgen was het anders
ik zocht naar het bekende gezicht
naar de zwaaiende hand
maar een gordijn bleef dicht

waar was het grijze hoofd
en de vriendelijke glimlach
de blik van herkenning
die kleur gaf aan je dag

de stoel stond op dezelfde plek
‘t was alsof ik een klap kreeg
dit voelde helemaal niet goed
zo verdrietig, zo akelig leeg

thuisgekomen lag er op de mat
een brief met een zwarte rand
ongerust las ik haar lieve naam
nooit meer die opgestoken hand

Inge Klumper-Eleveld