Fotoblog | Hoe dichterbij het afscheid, hoe waardevoller de herinnering
3 december 2019 · 14:52| Leestijd:3 min
Update: 5 februari 2025 · 10:42
Het eerste gezin dat Erika vastlegt als herinneringsfotograaf, staat haar nog helder voor ogen. ‘Wat een poespas!’ dacht de zieke vader eerst. Maar hoe dichterbij het afscheid komt, hoe waardevoller de foto’s worden.
‘Wat een poespas!’
Het allereerste gezin waarbij ik herinneringen (een fotoshoot, red.) mocht maken tijdens een ziekteperiode, maakte zoveel indruk op mij dat ik vanaf die tijd wist welke kant ik op wilde met mijn fotografie. Deze vader wilde eigenlijk zelf helemaal niet op de foto. ‘Wat een poespas!’ zei hij. Maar voor zijn familie was het heel belangrijk om straks, als hij er niet meer zou zijn, nog herinneringen te hebben. Rondom het huis hebben we foto’s gemaakt en nadien was ik nog aanwezig bij hun trouwdag.
‘Het was bijzonder dit te mogen volgen.’
Toen ik met de eerste foto’s bij hen thuis kwam, wilde hij zich zelf helemaal niet zien. Hij keek heel even naar het beeldscherm en zei: ‘Wat ben ik toch dik geworden’ (maar dan in het plat Achterhoeks). Hij was natuurlijk erg veranderd door de vele operaties, kuren en medicatie. Ik weet het aantal maanden en weken niet meer exact, maar een periode later kwam de vraag of ik drie foto’s wilde laten afdrukken op linnen. Deze wilde hij graag op zijn kamer hangen in het hospice waar hij inmiddels verbleef. Ik heb ze persoonlijk gebracht en samen met zijn vrouw hebben we deze drie doeken een mooi plekje gegeven. Voor mijzelf had ik eigenlijk al afscheid genomen van hem, totdat ik naar huis ging en hij me vroeg: ‘Je komt toch nog wel een keertje?’
Herinnering
Dat heb ik gedaan. Je zag steeds veranderingen in zijn palliatieve fases. Van ontkenning naar acceptatie. Het was bijzonder dit te mogen volgen. Drie dagen na mijn laatste bezoek overleed hij. Ik was net de slingers aan het op hangen voor de verjaardag van mijn zoontje toen ik gebeld werd. Samen hebben we een mooie herinnering gemaakt die tijdens zijn afscheid getoond werd. Toen ik in de zaal zat en de foto’s zag die we samen gemaakt hadden, deed dat wel iets met me. Zo’n foto is geen momentopname, achter elke herinnering zit een verhaal.
Meest gelezen
- Droomrit op quad werd Gideon (19) fataal: ‘Ik brulde als een leeuw’
Gezien in Ik mis je op zaterdag 27 september op NPO 2
Droomrit op quad werd Gideon (19) fataal: ‘Ik brulde als een leeuw’
- ‘Haar kamertje was mooi en af. Maar het bleef leeg.’
Uitzending zaterdag 4 oktober om 18.25 uur op NPO2
‘Haar kamertje was mooi en af. Maar het bleef leeg.’
- 'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'
Column Jeroen van Veen | Missen is liefde
'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'
Lees ook
- Je achternaam na het verlies van je partner: ‘Mijn meisjesnaam past bij mijn ‘nieuwe’ ik’
Drie vrouwen over de impact van hun naamkeuze na het verlies van hun partner
Je achternaam na het verlies van je partner: ‘Mijn meisjesnaam past bij mijn ‘nieuwe’ ik’
- Blog Rebekka 'Ik kan alle domme spullen meenemen, maar mama kan ik niet meenemen'
Blog Rebekka 'Ik kan alle domme spullen meenemen, maar mama kan ik niet meenemen'
- Arjan en Anemoon maakten een rouwpad
In de natuur krijgt rouw de ruimte
Arjan en Anemoon maakten een rouwpad
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.