Blog Boukje | Laatste reis

Gerdie is weduwe geworden van Wim. De uitvaart is erg zorgvuldig voorbereid. Naast een uitvaartondernemer is er ook een ritueelbegeleider bij betrokken. De uitvaartondernemer belt mij om als afscheidsfotograaf deze bijzondere dag te komen vastleggen. Hij vertelt me over Gerdie en Wim, de samenstelling van het gezin, de gang van zaken op de uitvaart, en kort over de wensen van ieder.

Kist beschilderen

Het is fijn om achtergrond informatie te ontvangen. Er wordt zo al een beeld geschetst van wat ik zou kunnen verwachten voordat ik arriveer op de dag zelf. Zo ben ik niet alleen thuis bij Gerdie geweest om Wim opgebaard te zien, maar ben ik ook even bij de buren langs gegaan waar een aantal kinderen en kleinkinderen waren om zich voor te bereiden. Zij waren ook creatief betrokken geweest door de kist te beschilderen.

Langs het bed van Wim stonden een paar bergschoenen. Doordat ik in huis een aantal kunstvoorwerpen had zien staan uit verre landen, maakte ik de connectie dat hij vast veel had gereisd. Ik durfde Gerdie een vraag te stellen over deze schoenen. Gerdie liet me daarop een reisalbum zien, met prachtige foto’s en landschappen met bijzondere luchten waaronder ook een regenboog. De laatste grote reis die ze gemaakt hadden. Ze zei dat de schoenen straks op de kist zouden staan.

De laatste reis

Wim wordt in een strak vormgegeven kist gelegd waar kleurrijke schilderingen van de kleinkinderen op staan, zoals een prachtige regenboog. Een herfstig rouwboeket en de gebruikte bergschoenen komen er fier bij te staan.

Op de locatie van de herdenkingsdienst zijn alle kaarten die de laatste tijd verstuurd zijn aan Wim en Gerdie opgehangen als sierlijke slingers rondom.

Tijdens de dienst zijn er vele sprekers en is er muziek. Als afscheidsfotograaf krijg ik een indruk over wat voor persoon Wim was voor anderen. De woorden die ik eraan koppel zijn warm en kleurrijk met liefde voor mens en natuur. Een erehaag wordt gevormd na afloop. Het regent nog. De kleinkinderen lopen voorop met rinkelende belletjes naar buiten. Op het moment dat Wim naar buiten wordt gedragen komt de zon door. Zo fel dat ik weet dat er een regenboog moet zijn.  Nadat ik deze zeker al twee keer ben tegengekomen, begeef ik me zo snel mogelijk naar de juiste kant om een foto hiervan te maken.

Regenboog

De zonnestralen zijn er maar een paar tellen, net genoeg om dit symbolische moment vast te leggen. Wim wordt na de condoleance weggebracht naar het crematorium. De familie zwaait hem daar uit. Zijn bergschoenen blijven op de kist staan, zij gaan met hem mee.

Ik interviewde Gerdie later over wat de foto’s en het album haar hebben gebracht. Ze vertelt erover in het volgende filmpje: https://vimeo.com/258272329