Fotoblog | Herinneringen maken nu het nog kan
20 november 2019 · 00:33
Update: 5 februari 2025 · 10:41
Zeven kinderen spelen met hun ouders op een zonnige middag in een kasteeltuin. Herinneringsfotograaf Erika legt het vrolijke tafereel vast. Om een blijvende herinnering te hebben, voor het geval hun vader Marco komt te overlijden tijdens een gevaarlijke hartoperatie.
Kasteeltuin
In een prachtige kasteeltuin huppelt een drieling vrolijk rond met hun vader, Marco. Het is een zonnige, warme dag. In het gras liggen de vier andere kinderen van het gezin en hun moeder naar het aandoenlijke tafereel te kijken.
Een prachtig moment. Helaas wel eentje met een zwart randje. Want Marco heeft een aangeboren hartafwijking. Hij moet daarvoor binnenkort een erg risicovolle operatie ondergaan. En juist daarom viert het gezin het leven, nu het kan. Samen met mij, om de herinneringen vast te leggen met mijn camera.
Rouwkaart
Marco heeft die middag ook nog een wens. Hij spreekt die niet hardop uit, maar ik begrijp meteen wat hij bedoelt. Want hoe raar is het om te moeten vragen of iemand een foto wil maken voor je eigen rouwkaart?
Met z’n allen strijken we neer in het gras, vlakbij de kasteelvijver. Het zonlicht weerkaatst in het water. En terwijl zijn kinderen en vrouw toekijken hoe Marco over het bruggetje loopt, druk ik af.
‘Ik ben en blijf een tikkende tijdbom.’
Gelukkig hoeft de prachtige foto niet gebruikt te worden, want de operatie verloopt goed. Ook al blijft Marco zelf een beetje sceptisch: ‘Ik ben en blijf een tikkende tijdbom.’
Bijna twee jaar gaan voorbij. In het voorjaar staat een nieuwe fotoshoot gepland in de kasteeltuin. Onder het motto: Papa leeft en dus gaan we herinneringen maken. Maar de gezellige middag in het gras bij de vijver komt er niet.
Schuurtje
Als Marco’s vrouw mij laat in de avond belt, schiet als eerste door me heen dat het misschien niet zo goed gaat met haar man. Maar dat is het niet. Terwijl Marco aan het klussen was in zijn schuurtje, kreeg hij een hartstilstand. En dat gebeurde volkomen onverwachts, ondanks zijn afwijking. Want het ging best goed met hem.
En dus ligt de foto die nog lang niet gebruikt had mogen worden, eerder dan verwacht, toch bij de drukker.
Foto’s
Als ik na de uitvaartdienst weer op bezoek kom bij het gezin om alle foto’s te laten zien, maakt de drieling ruzie wie bij mij op schoot mag. Samen kijken we naar de foto’s van Marco. Toen hij nog leefde, en na zijn dood.
Van zijn vrouw hoor ik later dat zij en haar kinderen nog wekelijks naar de foto’s van Marco kijken. En dan weet ik: door de herinneringen die we samen hebben gemaakt die middag in de kasteeltuin, wordt papa Marco niet vergeten.
Wie is Erika?
Erika is Zorg op Maat & Herinneringsfotograaf. ‘Na achttien jaar in de zorg te hebben gewerkt, ben ik mijn eigen bedrijf gestart: Mensenmensfotografie.’ Vlak nadat ze de keuze had gemaakt te stoppen met werken in de zorg, overleed haar eigen moeder. Erika besefte daardoor des te meer dat elke herinnering die je nog samen hebt, opeens veel meer waarde en betekenis krijgt.
‘Ik kan de families ondanks de moeilijke en intens verdrietige periode, een blijvende herinnering meegeven. En dat is waardevol, want beelden maken de film in je hart compleet.’
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.