Blog Sarah | Wij zijn wie mijn moeder was

Tranen van geluk

‘Ze is er!’ Op het beeldscherm zie ik mij zusje met haar zojuist geboren dochter in haar armen. Tranen van geluk. Ze is prachtig. Ik vertel mijn zusje hoe goed ze het gedaan heeft. Dat ze zich lekker mag laten verwennen en dat ze ultiem van dat kleintje mag gaan genieten.

In sommige zinnen hoor ik mijn moeder. In sommige klanken hoor ik mijn moeder.  Soms denk ik dat mijn moeder zich misschien zelfs ergens in me genesteld heeft om er zo toch nog te kunnen zijn. Ik voel hoe belangrijk het is dat ik haar stem laat horen. Vooral nu. Vooral nu mijn zusje moeder is geworden zonder moeder.

Mama zonder mama

Waar ik mijn eerste kindje kreeg toen mijn moeder nog leefde, is mijn zusje nu mama geworden zonder mama. Maar hoe doe je dat? Zwanger zijn, bevallen en mama zijn zonder moeder. Ook dat weet ik inmiddels. Ik deed het en mijn zusje doet het. Ze kan het. Net zoals zij mij liefdevol toesprak tijdens mijn zwangerschap en na de geboorte van onze dochter, zal ik nu moederlijke woorden verpakt in liefde haar kant op sturen.

Ik zal haar tips geven, steunen en door de tropenjaren heen praten. Ik zal haar vasthouden als het zwaar is, opvangen als het haar omver blaast en zeggen dat het goed komt als ze het even niet meer ziet zitten. Maar bovenal zal ik samen met haar genieten van het mooie kleine meisjeswonder dat ook de naam van onze moeder dragen mag.

Nina, samen staan we sterk. Samen dragen we het moederschap. Samen, met mam. Want in alles wat wij doen, leeft zij voort. Wij zijn wie zij was.

Beeld via Unsplash. De vrouw en baby op de foto zijn niet Nina en haar dochter.