De knuffels van Sarahs kinderen zijn meer dan zomaar knuffels. In haar blog beschrijft Sarah waarom.
‘Hoe doet het konijn?’ Ik beweeg de knuffel voor mijn zoon en hij gebaart konijn en maakt er een snuffelgeluidje bij. Hij pakt de knuffel stevig vast en geeft deze een kus. Het konijn is blauw en draagt een gestreepte blauw witte bloes en een jeans.
‘De knuffels dragen de kleding van mijn moeder’
We hebben er nog meer. De andere konijnen hebben een oranje hoofd en dragen roze kleding. De een draagt een tasje met zich mee, de ander heeft broekzakken. Naast hele leuke knuffels zijn het onmisbare knuffels, enorm waardevol en uniek. Ze dragen namelijk allemaal de kleding van mijn moeder.
Troost
In de broekzakken en in het tasje zitten oude stoffen zakdoeken met bloempjes erop. Vroeger werden ze gebruikt om onze neusjes mee af te poetsen. Tegenwoordig dragen de konijnen ze met zich mee en bevatten alle zakdoeken een print van een foto van mijn moeder. En telkens wanneer we huilen van gemis, is er een zakdoek die de tranen droogt. Zo geeft mama nog steeds troost. Aan mij en aan mijn kindjes.
‘Soms probeer ik haar parfum, haar eigen geur, te vangen’
En soms, soms als mijn zoon slaapt, ruik ik aan het konijn. Adem ik in heel diep in via mijn neus om ergens nog een klein sprankje geur te vangen. Haar parfum, haar eigen geur, haar wasmiddel. Heel soms is ze er dan even. En ook weer heel erg niet. Dan leg ik het konijn weer onder de arm van mijn slapende kindje, geef ik hem een kus op zijn hoofd en fluister; ‘truste mop, oma is bij je’.
