Blog Sarah | Hoe gaat het met je?

Eerlijk

‘Ja, wel goed hoor’, antwoord ik steevast wanneer er mij gevraagd wordt hoe het met me gaat. Als ik eerlijk zou zijn, zou ik zeggen dat ik mijn moeder vaak mis en dat dat me vaak verdrietig maakt.

‘Wat als ik eerlijk zou antwoorden?’

Wat als ik eerlijk zou antwoorden? Wat als ik zou zeggen: ‘Niet zo goed. Ik mis mijn moeder heel erg.’ Hoe zouden mensen dan reageren? Zouden ze door willen lopen? Niks meer weten te zeggen? Zouden ze zeggen dat tijd wonden heelt? Dat het goed komt en mijn moeder geen pijn meer heeft? Zouden ze over mijn arm wrijven en me vertellen dat missen zwaar is?

‘Zouden ze ruimte maken voor mijn gemis?’

Zouden ze veel zeggen door niks te zeggen? Of haast krijgen door het wellicht pijnlijke onderwerp van gesprek? Zouden ze ruimte maken voor mijn gemis? Of het snel wegmaken en beginnen over die auto die te hard voorbij rijdt? Zouden ze over een eigen verlies beginnen of gaan huilen? Herinneringen ophalen of me blijven aankijken?

Gemis

Wat als ik op de vraag hoe het gaat kort zou antwoorden met: ‘klote’. Zouden mensen dan vragen waarom? Zouden ze begrijpen dat ik mijn moeder nog steeds heel erg mis? Of zouden ze denken: ‘kind, het is alweer bijna een jaar geleden!’, vervolgens beginnen over hoe warm het wel niet is deze maand en dan afsluiten met ‘sterkte!’

En dat ik dan weer alleen ben. Alleen met mijn verdriet en gemis. En ik mij realiseer dat echt alles doorgaat ondanks dat de wereld voor mij nog steeds lijkt stil te staan…

Mam, waar je dan ook bent, voor mij ben je nog steeds de wereld.