Blog Petra | Het leven is kwetsbaar

Ik ben op mijn werk als ik een appje krijg van mijn zoon Wybo. Het is een korte mededeling waarin hij vertelt dat hij een ongeluk heeft gehad, maar dat hij oké is. Omdat ik me moet concentreren op mijn werk, dringt het niet helemaal tot me door wat hij eigenlijk schrijft en door zijn luchtige toon ga ik over tot de orde van de dag.

‘Dit had heel anders kunnen aflopen’

Totdat hij ‘s avonds thuis komt en het verhaal gedetailleerd vertelt. Hij is aangereden terwijl hij met een flinke snelheid over de weg reed. Als ik de foto in me opneem die hij van zijn auto heeft gemaakt, dringt het tot me door: Dit had heel anders kunnen aflopen! Omdat hij alert reageerde en vol op de rem is gaan staan, is hij minder hard en niet op de bestuurdersplek geraakt.

‘Het idee dat het fataal had kunnen zijn..’

Hoe meer het tot me door dringt, hoe erger ik van slag raak. Het idee dat het fataal had kunnen zijn. De hele week houdt het me bezig, en ik bedenk wat er allemaal had kunnen gebeuren.

Angst

Nadat mijn zoon Lennard overleed, en nog meer na het overlijden van mijn dochter Laura, heb ik grotere angst gekregen dat mijn kinderen, familie of vrienden iets zal overkomen. Ik ben er bewuster van dat het leven kwetsbaar is. De gedachte dat ik nog een keer iemand moet verliezen is reëler geworden.

‘Niemand kan me de garantie geven dat ik mijn portie verdriet wel heb gehad’

Toen Laura ziek werd en langere tijd suïcidaal was, was ik voortdurend bang dat het verkeerd met haar zou aflopen. Maar diep van binnen dacht ik ook: het zal niet voor de tweede keer gebeuren dat ik een kind verlies! Ik kon het me niet voorstellen dat het nóg eens zou gebeuren.

Maar het gebeurde wel, en dat haalde de vanzelfsprekendheid voorgoed weg uit mijn leven.
Nu denk ik: Als het een tweede keer is gebeurd, waarom dan geen derde? Het maakt me overbezorgd. Want niemand kan me de garantie geven dat ik mijn portie verdriet wel heb gehad.

Zorgen

Als ik een ambulance hoor, denk ik vaak dat mijn zonen Wydo of Harrold iets is overkomen, en wanneer iemand van ver iets later bij me is dan afgesproken, verwacht ik een telefoontje en denk ik aan een ongeluk. Ik maak me sneller zorgen over de gezondheid van mijn familie of vrienden. Waarom zou er niet opnieuw iemand iets overkomen?

De jongens weten dat ik me snel zorgen maak, hoewel ik steeds probeer om hen er niet mee lastig te vallen, want hoe irritant is het als je moeder steeds zegt dat je voorzichtig moet zijn? Toch houden ze rekening met me en ze sturen lief een appje dat er niets aan de hand is, als er politie met sirene door het dorp rijdt.

‘Ik besef hoe veel ik houd van alle mensen die bij me horen’

Het leven is kwetsbaar, dat is wat ik geleerd heb. Het is niet vanzelfsprekend dat je ’s avonds thuis komt als je ’s morgens de deur uit gaat. Soms maakt het met angstig, maar het geeft ook dat ik meer besef hoe veel ik houd van alle mensen die bij me horen. En dat geldt voor degenen die hier nog zijn, maar ook voor Lennard en Laura.