Blog Hella | Papa’s pet is meer dan zomaar een pet
De pet van Hella’s vader betekent veel voor haar. “Terwijl veel ‘waardevollere dingen’ van mijn vader ondertussen al lang bij iemand anders een tweede leven hebben gekregen of bij de kringloop zijn beland, blijft die pet bij mij.”
‘Verhalenkast’
Wat bewaar je, en wat niet, van iemand die je mist? In mijn huis heb ik een zogenaamde ‘verhalenkast’. Daarin bewaar ik herinneringen aan mooie reizen, maar ook aan mooie mensen die er niet meer zijn. Daarin staat bijvoorbeeld de fles Pastiche die ik met mijn beste vriendin Ellen kocht op vakantie, twee dagen voor haar plotselinge dood. En daarin ligt ook de pet van papa. Tenminste, als ie niet mee ‘op tournee’ is! In mijn lezing Hella’s Verhalenhuis gaat ie altijd mee in het mandje.
“Mijn vader eigenlijk zijn hele leven ‘thuis’ voor mij”
Omdat mijn vader al vroeg kalend was, droeg hij hem buiten altijd tegen zon of kou. Als ie binnen was, hing ie áltijd aan de kapstok. En daar hing de pet dus ook toen het moment daar was om na zijn overlijden, zijn huis – mijn geboortehuis – leeg te ruimen. Mijn broer en zus hadden niet zoveel met ‘de pet’. Ik alles. ‘Pet niet aan de kapstok’ betekende: papa was erop uit. ‘Pet aan de kapstok’, dan wist ik: papa was thuis.
Wijsheid
En bedenk ik me nu: figuurlijk was mijn vader eigenlijk zijn hele leven ‘thuis’ voor mij. Hij had oprechte aandacht voor mij en anderen en tot op de laatste dag gaf hij zijn wijsheid door. Zoals dat ‘angst een slechte raadgever is’ en ‘dat je met weinig heel tevreden kunt zijn’. Zelf leefde hij dat ook voor, een kopje koffie en een goed gesprek was voldoende voor hem.
Als ik tijdens lezingen met zijn pet in de hand vertel over wie hij was in mijn leven, is het mooi wat de pet losmaakt bij anderen. Zo bracht het Elles Opstal terug bij haar overleden vader, ook een lieverd met zo’n zelfde pet. Toen ik de pet van mijn vader spontaan op haar hoofd zette, heeft ze hem trots de hele avond gedragen! Mooi toch!
Papa’s pet
De pet ruikt al lang niet meer naar mijn vader, maar als ik ‘m in mijn handen houd, voel ik hem weer even extra bij me. Terwijl veel ‘waardevollere dingen’ van mijn vader ondertussen al lang bij iemand anders een tweede leven hebben gekregen of bij de kringloop zijn beland, blijft die pet bij mij. Totdat mijn nabestaanden over het lot van papa’s pet mogen beslissen.
Wat bewaar jij en wat bewaar jij niet van iemand die je mist? Hoe maak je de selectie? Graag lezen we jouw verhaal hieronder.
(scroll naar beneden om een reactie achter te laten)
Geschreven door
Hella van der Wijst
