De zoon (13) van Marianne overleed na een treinongeval: ‘Van het ene op het andere moment is hij weggerukt’

Het is een zomerse dag in 2005 als haar zoon Bram niet thuiskomt. ‘Rond middernacht stond de politie voor de deur’, vertelt Marianne aan Eva. Zij vertelden ons het nieuws dat Bram voor een trein was gaan staan en was overleden.’

‘Mijn wereld stortte in. Ik woonde driehoog – het voelde alsof ik op de deurmat naar beneden suisde, door het hele appartementencomplex diep de grond in.’

Zelfdoding

“Er werd gezegd dat hij zelfdoding heeft gepleegd, maar ik kijk er anders tegenaan. Hij was een beetje roekeloos en ging uitdagingen aan. Hij is voor een trein gaan staan en is op het laatste moment weggesprongen – te laat. Of hij nu bewust een einde aan zijn leven wilde maken, is me niet duidelijk. Maar hoe dan ook, hij is omgekomen. Van het ene op het andere moment is hij weggerukt.’

‘In de periode erna had ik continu wisselende emoties en gedachtes. Ik heb misschien wel twee jaar de waaromvraag gesteld. Er is geen antwoord op. Misschien hoor ik het als ik zelf overlijd, maar dan doet het er niet meer toe.’

Engel

‘Een paar uur na Brams overlijden heb ik een beeld gehad, toen ik iets in slaap sukkelde: ik zag dat een engel hem meevoerde in zijn armen. De volgende ochtend kreeg ik een kaartje in handen met een afbeelding van een engel, met een kindje in de armen en een kindje aan de hand.’

‘Ik heb ooit een miskraam gehad, en dacht: het kindje aan de arm is het kleintje geweest en het kind aan de hand Bram. Diezelfde week stuurde iemand me een tekst: ‘Hij is meegenomen door een engel naar de Vader’. Steeds kreeg ik het beeld weer bevestigd. Hij was al weggevoerd voordat hij de klap voelde. Dat geeft troost.’

Lees het hele verhaal bij Eva (EO).

De vrouw op de foto is niet Marianne.