Nieuws | Artsen rouwen ook na overlijden patiënt
Artsen komen vaak zelfverzekerd over, misschien zelfs wat afstandelijk. Toch zijn dokters ook mensen met emoties. Steeds vaker durven artsen hun verdriet en onmacht te tonen als een patiënt overlijdt…
De foto hieronder is gemaakt door een ambulancebroeder. Hij deelde het ontroerende beeld via sociale media.
Gebroken
Op de foto is te zien hoe een arts, met zijn witte jas nog aan, gebukt onder een lantaarnpaal zit. Zijn hoofd naar beneden gebogen. Gebroken nadat hij zojuist een 19-jarige patiënt heeft verloren. De kwaliteit van de foto is matig, maar het beeld is zo sterk dat de foto al drie jaar lang wordt gedeeld op sociale media.
‘Het is eigenlijk niet te doen’
Met deze woorden, ‘het is eigenlijk niet te doen’, verklaart neurochirurg Pieter van Eijsden in de Volkskrant wat hij in de foto ziet: Zorg-medewerkers worden geraakt door hun patiënten. Ze leven mee. Huilen mee. Van Eijsden legt uit: ’’Drie jaar geleden heb ik op de operatiekamer onder mijn handen een patiënt verloren. Dat was echt verschrikkelijk, daar denk ik nog iedere week aan.” Als neurochirurg moet hij bovendien iedere week twee mensen vertellen dat ze binnenkort doodgaan: “Dit is eigenlijk niet te doen.”
Het rondgaan van bovenstaande foto heeft wereldwijd artsen en verpleegkundigen moed gegeven om ook hun emotionele ervaringen te delen.
Het verhaal van de arts
Geïnspireerd door de inmiddels beroemde foto is de Volkskrant een serie begonnen waarin artsen hun verhaal delen. Van Eijsden vertelt in de eerste aflevering dat hij huilde om een patiënt. Een 6-jarig meisje met hersenstamkanker. Hij huilde om haar lot en was ontroerd door de moed van haar ouders, die hem een andere kijk op zijn werk gaven.
Beetje bij beetje worden er steeds meer verhalen van artsen gedeeld. Verhalen waarin zij vertellen hoe zij nog altijd aan een patiënt denken. Of hoe moeilijk het is om een patiënt ‘te laten gaan’. Eerlijke verhalen met soms een glimlach en vaak een traan.
