“In januari hoorden we dat mijn vader niet meer kon genezen.”, vertelt Darianne (23). “Alles stortte toen even in. Tegelijkertijd wist ik dat hij op dat moment nog wel leefde en voorlopig in ons midden zou zijn.”
“Het was een vreemde en emotionele tijd: afscheid nemen, maar niet constant bezig zijn met zijn dood. De laatste maanden kon hij niet veel meer, we genoten vooral van elkaars aanwezigheid. We hebben mooie gesprekken gehad, onder andere over het geloof.”
De laatste dagen
“De laatste dagen ging hij snel achteruit en begin april is hij overleden. Een paar weken na zijn dood was ik op de bruiloft van een vriendin. In de kerk werd ze weggegeven door haar vader. Toen ik dat zag, werd ik heel emotioneel. Opnieuw besefte ik: dit zal mijn vader met mij nooit kunnen doen …
Natuurlijk weet ik dat hij nu op een betere plek is, maar dat maakt het gemis niet minder. Tegelijkertijd zie ik deze pijn ook als iets moois: het laat zien dat ik zielsveel van mijn vader heb gehouden en nog steeds van hem houd.”
De vader van Darianne overleed begin april aan de gevolgen van longkanker. Dorianne studeert Communicatie aan de Christelijke Hogeschool Ede.
Dit artikel is eerder verschenen bij BEAM, het jongerenplatform van de EO met een website en magazine. Tekst: Bas Derks | Beeld: Eljee
