Brief aan Ezra

Lieve Ezra,

Het begin van jouw leventje was spannend en onzeker. Papa en mama wisten niet goed wat ze ermee aan moesten. Maar jij bleef zitten, je groeide en je komst werd zekerder. We gingen naar je uitkijken en je grote broer en zus ook, Eva en Boaz. Ze keken naar de dikke buik van mama, die al maar groter en groter werd. Ze waren benieuwd wat erin zou zitten. Ze konden niet wachten om jou kusjes te kunnen geven en je vast te houden. Eva en Boaz vinden baby’s lief en schattig. Ze zijn er gek op en wilden er dolgraag één ‘voor hun zelf’.

Ook papa en mama gingen steeds meer naar jou komst uitkijken. Het was spannend, maar we kregen er steeds meer vertrouwen in dat het goed zou komen. En toen op 21 maart, werd er een laatste echo van jou gemaakt. Je moest geboren worden, dat zagen de dokters. Was je er klaar voor? Mama weet het niet. 38 weken en vier dagen zat je in mama’s buik toen je geboren werd. Je had het goed gehad bij mama en was een flinke kanjer. Onder de geboorte heb je niet geleden, je was er zo. Helaas weet mama niet hoe zwaar je echt was, je bent niet gewogen. Je huilde, maakte geluid en bewoog steeds constant met je mondje. Je keek met je mooie, heldere, grote, donkere oogjes in het rond. Je was er! Eindelijk! En wat was je mooi en volmaakt! Konden we daar, op dat moment, de tijd maar stilzetten….

Wij zagen niks verkeerds aan jou, maar de dokters waren duidelijk ongerust. Ze stonden klaar om jouw ‘probleem’ te ‘fiksen’. Uiteindelijk is je ‘probleem’ groter geworden en je mooie, gave lijfje compleet vernacheld. Toen zagen we wel iets verkeerds aan jou. Maar de dokters wisten het niet meer en er kon niks meer gedaan worden om dingen terug te draaien. Als jij had kunnen kiezen Ezra, wat had je dan gedaan? Had je de kansen die de dokters hebben aangeboden gegrepen? Had je je lichaam zo laten toetakelen? In de hoop een langere tijd te hebben op aarde, bij ons, je papa en mama, broer en zus. Waarschijnlijk weet je nu wel beter.

Nu ben je bij je hemelse Vader en je broer. Jullie weten inmiddels dat er een ander leven is, buiten dit leven op aarde, waar het zoveel beter is en mooier. En jullie zouden nooit meer terug willen. Jullie zullen daar op ons wachten. Totdat we daar samen zijn. Daar ziet mama naar uit, want mama mist jullie. En mama houdt van jullie! Tot ziens lieverds…

• Bekijk ook de uitzending van Bakkie Troost waarin Marije vertelt over het verlies van Levi.
• Marije heeft een boek geschreven na aanleiding van het verlies van Levi en Ezra. De bovenstaande brief staat in dit boek: ‘Kinderen voor de overkant’.