Column Nico | Praten over je eigen begrafenis

Praten over je begrafenis: nooit een goed moment

Praten over je eigen begrafenis of crematie is best lastig. Dat gesprek komt nooit op het goede moment. Of anderen beginnen erover als jij er niet aan toe bent of jij begint erover als anderen er niet aan toe zijn.

Heb je er ooit wel eens over nagedacht? Vast wel. Dat was in de dagen waarin je angstig wachtte op de uitslag van een medisch onderzoek. Terwijl iedereen riep: ‘Het valt vast wel mee’, was jij in gedachten je eigen begrafenis al aan het regelen. Dat hield je uiteraard voor je. Toen de uitslag van de arts kwam en het inderdaad meeviel, vergat je dat allemaal weer.
Denk jij er nu over na? Dat is misschien wel onvermijdelijk omdat je al een poosje weet dat je niet meer beter kunt worden. Je denkt eraan, maar het lukt maar niet om erover te praten. Je wilt je gezin er niet mee belasten dat jouw gedachten daarover gaan. Zij leven alsof je ziek-zijn nog jaren zal duren. Die opgewektheid wil je niet verstoren. Ze gaan ook vast roepen, als je er toch over zou beginnen: ‘Pa niet aan denken nu. Niet zo somber doen! U kunt wel honderd worden met kanker op uw leeftijd!’ Dus een gesprek heeft eigenlijk ook niet zoveel zin.

Twee uitwegen

Je hebt nu twee uitwegen uit dit probleem. Je schrijft je wensen en gedachten over de rouwdienst en de begrafenis op en zegt alleen maar tegen een gezinslid waar hij die brief kan vinden ‘voor als ik er niet meer ben’. Daarna zeg je vlug dat het buiten toch zulk lekker weer is om geen weerstand op te roepen.

‘Praten over je eigen begrafenis moet je juist doen als het voor je gevoel nog te vroeg is.’

De tweede mogelijkheid is erover praten met een buitenstaander. Dat kan een vriend zijn of een zus. Een pastor is daar zelfs voor, te meer omdat hij of zij misschien ook jouw begrafenis zal leiden. Als je ziekbed lang genoeg duurt, zal de pastor er uit zichzelf over beginnen op een tijdstip dat jij dan zelf nog te vroeg vindt. ‘Denkt-ie dat ik nu echt snel weg ben?’ Je pruttelt dan wat tegen. ‘Moet dat nu al?’ En dan zegt een pastor een wijs woord: ‘Als u in coma ligt, kan het niet meer!’ Dat is nogal lomp, maar de spijker op de kop.

Juist als het te vroeg voelt

Praten over je eigen begrafenis moet je juist doen als het voor je gevoel nog te vroeg is. Dan kun je er nog enigszins rustig over nadenken en ook nog je ideeën zich laten ontwikkelen. Iets hoeft niet direct vastgelegd te worden. Een pastor stelt dan trouwens voor dat je er ook over praat met man, vrouw of kinderen. Dat is ook het beste. Mensen die van elkaar houden moeten op zulke momenten in elkaars hart kijken en diepe gedachten delen.