Gedicht | ‘Kind van mijn kind, je bent niet hier’

Margreet is verdrietig dat ze geen herinneringen kan maken met haar stilgeboren kleinzoon. In het gedicht schrijft ze dat het gemis elke dag erger wordt. ‘Maar ook dit is oma zijn,’ besluit ze haar gedicht. Ondanks dat ze Boris niet heeft leren kennen, blijft ze zijn oma.

Ook dit is oma zijn

Kind van mijn kind
je bent niet hier
het mocht niet zo zijn
je was hier maar even
geboren zonder leven
het mocht niet zo zijn
Ik had je zo graag willen knuffelen
en met je willen spelen
verhaaltjes vertellen en geheimpjes delen
het mocht niet zo zijn
Ik mis je elke dag en soms een beetje meer
het doet zo zeer
het doet zo’n pijn
maar ook dit is oma zijn.

Margreet Dalhuisen