Column Nico | Praten over je gevoelens in rouw

Praten over je gevoelens

Ik weet niet of jij een gemakkelijke prater bent over je gevoelens. Ik geef in elk geval dit advies: praat over je gevoel en gedachten het duidelijkst en het vaakst als je er het meest tegenop ziet, want dan heb jij het het hardste nodig. Dat gaat ook op bij rouw! Praat erover, praat erover, praat erover. Pijnlijke gevoelens kun je alleen maar ordenen door erover te praten, ongeacht of anderen je zullen begrijpen (dat kunnen ze toch niet echt!). En als jij dapper bent en communiceert kan een ander daarmee ook over de communicatiedrempel geholpen worden.

‘Ik doe zo gewoon mogelijk’

Ik sprak een jonge vrouw, die nog thuis woonde bij haar moeder. Haar vader was gestorven. Op mijn vraag hoe het ging, zei ze: ‘Niet zo goed. Ik mis mijn vader erg. Maar ik kan er met mijn moeder niet over praten. Die heeft het er al zo moeilijk mee en ik wil haar niet nog meer van streek maken. Ik doe zo gewoon mogelijk. Pijnlijk vind ik wel dat zij uit zichzelf nooit over mijn vader begint. Ik ben nu ook al een paar keer alleen naar het graf geweest. Ik voelde me daar eenzaam en verdrietig. Zij is er volgens mij nog nooit geweest.’ Ik heb het in mijn oren geknoopt. Toen ik de moeder een paar weken later alleen sprak en vroeg hoe het ging, kreeg ik ongeveer hetzelfde antwoord. Zij was teleurgesteld dat haar dochter nooit meer over haar vader sprak. Zij vond het zwaar om af en toe alleen naar het graf te gaan, maar wilde er niet over praten met haar dochter. ‘Die doet zo gewoon!’ Uit zichzelf wilde ze niet praten met haar dochter, uit angst dat die emotioneel zou worden of haar misschien wel een zeurpiet zou vinden.

Sluit aan bij je eigen gevoelens

Ik mag niet uit de pastorale school klappen, maar heb toen toch maar doorgegeven wat haar dochter aan mij verteld had. Moeder was verbaasd. Ik heb haar (en later haar dochter) de tip gegeven: sluit aan bij je eigen gevoelens en gedachten en uit ze. Sluit niet als uitgangspunt aan bij de mogelijke gevoelens van de ander. Dat blokkeert je. Alleen door aan te sluiten bij jezelf kan een gesprek op gang komen en kun je je eigen eenzaamheid een beetje doorbreken. Als je behoefte hebt om met je moeder (of juist met je dochter) naar het graf te gaan, zeg het haar dan gewoon. Je hoort dan vanzelf wat zij ervan vindt. Grote kans dat jullie je gevoelens en gedachten kunnen delen!