Joost Prinsen (1942-2025) miste vaderfiguren in zijn leven

Joost was nog maar negen jaar oud toen zijn vader onverwacht overleed. “Mijn broer kwam de klas binnen om het te vertellen”, vertelt hij tegen Kefah Allush. “Dat was natuurlijk enorm schokkend. Later zei ik tegen hem: 'Dat is wat, dan zit je op school en dan komt je oudere broer vertellen dat vader is overleden.’ Waarop hij zei: ‘Wat dacht je van mij? Ik was zestien en ik moest het vertellen.’ De oudste drie kinderen hebben de jongsten van school gehaald. Mijn zus, die veertien was, moest het vertellen aan mijn jongste zusje van vijf. Dat is wat.”

Joost heeft weinig herinneringen aan zijn vader, die burgemeester was. “Mijn vader lag lang ziek thuis. Ik mocht niet zo vaak bij hem want ik was nogal een druk kind. Dat kon ik achteraf wel een beetje plaatsen, maar het was zo raar, want zonder enige waarschuwing is je vader er dan ineens niet meer.”

''When he was alive, he lived’. Dát vind ik wel een mooie tekst voor op een grafsteen'

In de jaren daarna probeert Joost op natuurlijke wijze vaderfiguren te vinden: mensen die hem ongevraagd een beetje steun, richting of rebellie meegaven. “Er waren mannen die aanvoelden: die jongen heeft iets nodig. En die gaven dat dan ook. Een bepaalde oom, of een leraar op school,” vertelt hij.

De meest kleurrijke was zijn oom Sjef. “Die zei: ‘Al die ooms geven jou goede raad. Maar je moet er ook eentje hebben die je de verkeerde dingen leert - zoals sigaretten roken en biertjes drinken, fooien geven in het café en omgaan met de dames. Die oom ga ik zijn.’ Ik dacht: die man, die moet ik hebben.”

Bekijk hier Joost Prinsen in De Kist

In de uitzending van De Kist deelt Joost Prinsen zijn gedachten over de dood, het leven en de mensen van wie hij hield. “Ik heb ooit van een Amerikaan eens gehoord op televisie, die van tevoren de tekst op zijn grafsteen had bedacht: ‘When he was alive, he lived’. Dát vind ik wel een mooie.” 

Steek hier een kaarsje aan voor Joost Prinsen.