Hoe een be­graaf­plaats een ont­moe­tings­plaats kan zijn

Verbinding

In Ik mis je gaat het over wat mensen gedaan en meegemaakt hebben rondom de dood van een geliefde. En hoe ze daar dan vervolgens mee om zijn gegaan. “Het vertellen van dat soort verhalen loopt als een rode draad door mijn leven’, vertelt Hella in het tijdschrift van uitvaartmedia.com. “Toen ik werd gevraagd voor Ik mis je, twijfelde ik dan ook geen seconde.”

Op begraafplaatsen valt het Hella op hoe mensen, allemaal met hun eigen verhaal, met elkaar praten over afscheid, verdriet en troost. “Ze zoeken verbinding in hun verdriet. Ik kan me voorstellen dat voorheen kerkgemeenschappen die verbindende rol speelden bij rouwverwerking. Maar nu steeds minder mensen naar een kerk gaan kan de begraafplaats een ontmoetingsplek voor mensen zijn om verdriet te delen.”

Behoefte

De behoefte aan een ontmoetingsplek is ook terug te zien op ikmisje.tv waar mensen naar toe komen om een monument op te richten of een kaarsje te branden. Ook groeit de Ik mis je community op Facebook nog elke dag.

Als twintiger kreeg Hella zelf al jong te maken met verlies. ‘Ik verloor een goede vriendin aan een hersentumor, en wat later mijn beste vriendin door een auto-ongeluk’, vertelt Hella in het tijdschrift van uitvaartmedia.com. “Rouw en verlies hebben mij nooit afgeschrikt, misschien omdat ik er al jong mee geconfronteerd werd.”

Leren leven

Hella hoort in de verhalen vaak terug hoe de dood van een geliefde mensen leert te leven. Alsof ze met de neus op de feiten worden gedrukt en vanaf dat moment beter hun best gaan. “Na het overlijden van mijn beste vriendin had ik dat ook”, vertelt Hella. “Bij alles wat ik deed dacht ik: ‘dit had zij ook mee willen en moeten maken’. En omdat dat niet kon, ging ik er maar extra van genieten.”