Het verdriet overvalt je op onverwachte momenten. Wat doe je?
Hoe ga je om met die momenten waarop je wel wilt schreeuwen, maar het eigenlijk niet kan?
Golven
Verdriet om iemand die is overleden, komt niet op afgesproken tijden. Het is als de golven van de zee: soms kabbelend en rustig, dan ineens hoge golven die aan land stormen en alles wegspoelen. Bijvoorbeeld als je boodschappen doet en je ziet iemand staan die precies lijkt op … Alles om je heen komt tot stilstand, je knippert nog eens met je ogen en komt dan weer in de realiteit: hij is het niet. Een brok in je keel, het verdriet overvalt je terwijl je over je boodschappenkar geleund staat. Waar moet je heen?
Je bent aan het werk en de radio staat aan. Ineens draaien ze het liedje dat jullie uitkozen om tijdens de begrafenis te spelen. Een klap in je gezicht. Ineens ben je weer terug op dat moment, bij het graf. Je weet even niet meer waar je het zoeken moet, en dat terwijl je tussen al je collega’s in zit!
Herken je zulke momenten? Hoe ga jij er mee om? Deel jouw ervaring hieronder(even naar onder scrollen)!
