Gedicht | Ieder mens verlangt naar die handen…

Handen

Gelukkig is de mens die tot het einde
handen mag voelen die goed doen.

De hand die met aandacht wast.
De hand die met zorg aankleedt.
De hand die met liefde kamt.
De hand die met tact aanraakt.
De hand die met het hart troost.

Geen mens kan leven
zonder die hand,
die teder is,
die behoedt,
die beschermt
en bemoediging uitstraalt.

Tot het einde toe
verlangt de mens naar die hand,
totdat er die andere Hand is,
die alle wonden geneest,
die alle pijn heelt,
die alle tranen wist.

Tot die tijd
kunnen onze handen
een voorproef zijn van die handen,
en handen en voeten geven
aan de liefde
die onmisbaar is.

Marinus van den Berg

Uit het boek: ‘Leven met de dood’ / Leo Fijen

Een boek over het leven. Het leven van ieder die zijn of haar dierbare verliest. Ontroerende verhalen en troostende gedichten. Leo Fijen vroeg aan nabestaanden: welke teksten geven kracht en bieden troost?

Dezelfde vraag stelde hij aan de belangrijkste rouwdeskundigen van Nederland en Vlaanderen, waaronder ook Daan Westerink. 

Disclaimer

Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Ten Have overgenomen uit de bundel Leven met de dood (2014) van Leo Feijen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.