Gedicht | Be­scher­m­en­gel

Beschermengel

Pijn
Hartepijn
Ontroostbaar
Wanhopig ineengedoken
Je bent gebroken
De weg kwijt
Door de mist van verdriet
Alles is zo donker nu.

Zoveel vragen
Waarom nu toch
Dit is niet te dragen
Binnen in jou razen vele emoties
Gevoelens van radeloosheid
En intens gemis bewegen zich
In golven door jouw lichaam.

Ze nestelen zich diep in jouw hart
Geen (uit)weg naar buiten
Het licht in jou werd gedoofd
Met jouw dierbare’s laatste ademzucht
Je lichaam is doordrongen
Met het allerdiepste verdriet.

Nee, zeg je,
Dit is niet te doen
Ik kan niet meer
Je valt
Machteloos
Hulpeloos
En daar ineengedoken
Blijven jouw tranen stromen.

Pijn
Hartepijn
Alles overheersende pijn
Wat nu
Hoe nu verder
Wat moet ik doen
Je weet het niet meer
Je voelt je verloren
Je bent de weg kwijt

Maar jij
Puur en mooi mens
Ik reik je mijn hand
En houd je stevig vast
Ik ben sterk
Ik zal je dragen
Samen vinden we jouw weg terug

Want ik zie jou
Ook al denk je dat je alleen bent
Ik ben bij je.

Tranen blinken in jouw ogen
Weerkaatsen jouw ziel
Jouw hartepijn
Wordt ook de mijne
Jouw verdriet
Wordt ook de mijne

Jouw innerlijk gevecht
Wordt ook de mijne
Je bent niet alleen.

Ik blijf bij je
En omarm je net zolang
Tot het moment komt
Dat jij je weg terug vindt
En weer sterk op je benen zal staan

Ik breng jou
Licht, hoop,
Warmte, kracht,
Moed, vertrouwen
En innerlijke rust.

Ik zal je troosten in je diepste verdriet
Met mijn vleugels om je heen
Ben je veilig
Dus wees niet bang
Ik ben hier
Ik ben bij je
En laat je niet alleen.

Want ik heb Engelengeduld
En met mijn
Onvoorwaardelijke Liefde
Bescherm ik jou
En draag ik jou.

Een innige knuffel van
Jouw Beschermengel