Gedicht | Alledaagse dag

Alledaagse dag

Pijn in elke vezel van mijn lichaam
De momenten op een dag die zomaar voorbij gaan
De wanhoop die in mij schreeuwt maar niet hoorbaar is
De onbevangenheid bij het ontwaken en zo kan veranderden in treurnis

Afwezigheid scherp voelbaar bij
momenten waar je wel
en ook niet bij had moeten zijn
Ongeloof is groot en maakt mij klein
De vele tranen onder de douche en samen gaan met de waterstralen
Muziek die mij zo verdrietig maakt en tegelijk een houvast uit kan halen

In de auto huilen en niet meer kunnen stoppen
Een gevoel van prikken met vele ontelbare speldenknoppen
Een gedachte en herinnering
met veel liefde omarmen, met een klem om je hart
Het gevoel dat het lot je tart

Onmacht die plots opkomt en mij meedogenloos raakt
Op een touw balanceren en niet weten welke kant het op gaat
Boosheid waarin ik mij volledig kan verliezen en mij kan wegvagen
Wanneer je wereld niet meer compleet is en niet volledig kan behagen

Een gewone alledaagse dag
dat alles kan veranderen
en waar een enkel woord voor is
Zo klein en met alle letters maakt het niet de zinnen
om te onderschrijven hoeveel ik je mis.

Franciska Wessel