Gedicht | 21 augustus, de dag dat het donker werd
Mark en Jolanda Winkelman moesten hun dochtertje Julia een week na haar geboorte loslaten. Ze had het syndroom van Down, en daardoor veel afwijkingen. Moeder Jolanda schreef een bijzonder gedicht, precies vijf jaar na haar overlijden. ‘De wereld draait gewoon door, maar hier is het donker.’
In het najaar van 2019 waren Mark en Jolanda te zien bij Ik mis je. In de uitzending vertelden ze over hun dochter Julia, die op 14 augustus 2012 geboren werd.
Tijdens de zwangerschap werd duidelijk dat Julia het syndroom van Down had en veel zorg nodig zou hebben. Zo had ze grote afwijkingen aan haar hart en slokdarm, en had ze geen maagje.
Ze hoopten dat Julia zou blijven leven. ‘Ze mocht er zijn, en komen zoals ze is. We hoopten dat ze geopereerd kon worden.’ Maar bij elkaar werd het te veel.
Na een week op de intensive care overleed ze. ‘We zongen haar de hemel in. Daar werd ze rustig van.’
‘We kunnen nu zeggen: meid, het is beter voor jou in de hemel’, aldus moeder Jolanda. ‘Maar dat kan niet van de één op de andere dag.’
Precies vijf jaar na de sterfdag van Julia, was er een zonsverduistering in Amerika, die moeder Jolanda meemaakte. ‘Pas na vijf jaar hadden we weer de energie om zo’n grote reis te ondernemen.’
Moeder Jolanda schreef een gedicht over deze donkere dagen.
21 augustus De dag dat het donker werd
Het wordt donker en stil
Ik klappertand van de kou
De vogels stoppen met fluiten
De hartmonitor laat geen piepjes meer horen
De wereld draait gewoon door
Maar hier is het donker
Een rand van licht omringt de zwarte zon
Mensen staan om ons heen
Na 2,5 minuut
Na 5 jaar
De zon breekt weer door
We vangen een glimp op uit de hemel
De zonsverduistering zullen we nooit vergeten
Julia we zullen je nooit vergeten
Knuffel papa, mama en je grote zus
Tekst: Jolanda Winkelman
