Gedicht | 21 augustus, de dag dat het donker werd

In het najaar van 2019 waren Mark en Jolanda te zien bij Ik mis je. In de uitzending vertelden ze over hun dochter Julia, die op 14 augustus 2012 geboren werd.

Tijdens de zwangerschap werd duidelijk dat Julia het syndroom van Down had en veel zorg nodig zou hebben. Zo had ze grote afwijkingen aan haar hart en slokdarm, en had ze geen maagje.

Ze hoopten dat Julia zou blijven leven. ‘Ze mocht er zijn, en komen zoals ze is. We hoopten dat ze geopereerd kon worden.’ Maar bij elkaar werd het te veel.

Na een week op de intensive care overleed ze. ‘We zongen haar de hemel in. Daar werd ze rustig van.’

‘We kunnen nu zeggen: meid, het is beter voor jou in de hemel’, aldus moeder Jolanda. ‘Maar dat kan niet van de één op de andere dag.’

Precies vijf jaar na de sterfdag van Julia, was er een zonsverduistering in Amerika, die moeder Jolanda meemaakte. ‘Pas na vijf jaar hadden we weer de energie om zo’n grote reis te ondernemen.’

Moeder Jolanda schreef een gedicht over deze donkere dagen.

21 augustus De dag dat het donker werd

Het wordt donker en stil
Ik klappertand van de kou

De vogels stoppen met fluiten
De hartmonitor laat geen piepjes meer horen

De wereld draait gewoon door
Maar hier is het donker

Een rand van licht omringt de zwarte zon
Mensen staan om ons heen

Na 2,5 minuut
Na 5 jaar

De zon breekt weer door
We vangen een glimp op uit de hemel

De zonsverduistering zullen we nooit vergeten
Julia we zullen je nooit vergeten

Knuffel papa, mama en je grote zus

Tekst: Jolanda Winkelman