Blog Sarah | ‘Het leven is tekort voor irritaties’
22 oktober 2018 · 00:00
Update: 5 februari 2025 · 10:23
Doordat Sarah een dochter en moeder hoort kibbelen beseft ze dat het leven te kort is voor irritaties. ‘Had ik maar vaker tegen mijn moeder gezegd hoeveel ik van haar hield.’
‘Ik doe dat zelf wel. Ma-ham. Je moet die luier niet hier neerleggen, dat is toch vies!’ Een diepe zucht volgt. Ik zit bij het consultatiebureau en kijk en luister hoe een kersverse moeder haar dochter uitkleedt, terwijl ze haar eigen moeder fel toespreekt. Haar moeder laat het wijselijk langs zich heengaan en loopt achter haar dochter en kleindochter aan de spreekkamer in.
‘Ik wil haar zeggen dat het leven tekort is’
Ik moet mijn tranen bedwingen. Zou iemand het zien? Ik slik een paar keer. Ik wil de jonge moeder influisteren dat ze de tijd die ze met haar moeder heeft beter liefdevol kan besteden. Ik wil haar zeggen dat het leven te kort is. Dat het zomaar afgelopen kan zijn. Ik wil hun vragen elkaar vast te houden. Elkaar lief te hebben.
Ruzie om iets kleins
Te vaak raakte ik net zoals de kersverse moeder geïrriteerd om achteraf bezien te kleine dingen. Te vaak had ik ruzie met mijn moeder om een of ander pietluttig iets. Niet wetend dat we eigenlijk niet zo heel veel jaren samen meer zouden hebben. ‘Had ik maar…’, gaat vaak door me heen.
‘Had ik maar vaker gezegd hoeveel ik van haar hield’
Evenals: ‘als ik geweten had dat…’. Ik baal van mezelf. Ben soms zelfs boos op mezelf. Omdat ik zo flink puberde. Omdat ik zeker weet dat ik af en toe het bloed onder mijn moeders nagels vandaan heb gehaald. Was ik maar wat liever geweest. Had ik maar vaker gezegd hoeveel ik van haar hield. Had ik haar maar vaker vastgehouden.
Relatief
Vanaf het moment dat we wisten dat ze niet meer beter werd, werd ik veel milder. Ik incasseerde soms dingen, lachte om dingen waar ik me voorheen wellicht aan geïrriteerd had. Opeens was alles zo relatief. Waarom zou je negativiteit toevoegen aan een enorm waardevolle periode die spoedig eindigt? Waarom zou je je irriteren wanneer je weet dat je de gegeven ruimte ook met liefde kunt vullen?
Ik kijk hoe de moeder de tassen met zich meezeult en hoe de dochter zuchtend achterom kijkt. Ik hoop dat ze elkaar straks even omhelzen en zeggen dat ze trots zijn op elkaar en van elkaar houden.
Vanaf het moment dat we wisten dat ze niet meer beter werd, werd ik veel milder. Ik incasseerde soms dingen, lachte om dingen waar ik me voorheen wellicht aan geïrriteerd had. Opeens was alles zo relatief. Waarom zou je negativiteit toevoegen aan een enorm waardevolle periode die spoedig eindigt? Waarom zou je je irriteren wanneer je weet dat je de gegeven ruimte ook met liefde kunt vullen?
Ik kijk hoe de moeder de tassen met zich meezeult en hoe de dochter zuchtend achterom kijkt. Ik hoop dat ze elkaar straks even omhelzen en zeggen dat ze trots zijn op elkaar en van elkaar houden.
Meest gelezen
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
In de uitzending van 'Ik mis je'
Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
Lees ook
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
Jan Willen den Bok en Jaap van Heusden over hun vriend Rob
Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
- Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’
Martin Sitalsing in EO-programma De Kist
Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’