Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Charlotte | Sorry Koos

8 september 2020 · Leestijd 3 min

Charlotte heeft even tijd voor haarzelf. Op het strand, met muziek van Kensington in haar oren, krijgt haar unheimische gevoel van de afgelopen dagen ineens woorden. ‘Sorry Koos. Sorry dat onze wegen zijn gescheiden en ik je los moest laten.’

‘Ga je mee, Beer? Tijd voor het strand!’

Zowel onze labra-herder als ik staan te popelen om voor een uurtje te ontsnappen aan de wereld. Het is een mooie zomerse dag en het is tijd voor mijn dagelijkse moment van me-time. Even los van alles. Even geen ge-mama, geen gestruikel over schermpjes en snoertjes, geen berg met was, geen blauwe enveloppen, geen appjes, geen grappige filmpjes op insta.

Gewoon even alleen de hond en ik. Het strand. De zee. En muziek.

Muziek helpt

Muziek in de stilte helpt mij te rouwen. Ik laat mij vallen in liedjes over liefde. Liefde brengt mij bij mijn hart. Even uit mijn hoofd, een sprong mijn hart in. En met de teksten die voorbijkomen kan ik woorden vinden voor mijn wirwar van gevoelens.

Vandaag luister ik voor de zoveelste keer het nummer ‘Sorry’ van Kensington. Mijn unheimische gevoel van de afgelopen dagen krijgt ineens woorden.

Sorry Koos.

Sorry dat onze wegen zijn gescheiden en ik je los moest laten. Sorry dat ik je op je sterfbed zei dat je dood mocht gaan. Sorry voor alle woorden die ik niet gezegd heb en je ook niet meer kan zeggen. Sorry voor de liefde in mijn hart voor jou die ik je niet meer kan laten zien.

‘We zouden samen oud worden, onze kinderen zien opgroeien’

Sorry allerliefste, voor het leven dat je niet zult leven. We zouden samen oud worden, onze kinderen zien opgroeien, jij zou op zoek gaan naar een andere baan en je meer richten op het helpen van mensen die het zelf niet kunnen. Je had zoveel mooie plannen. Het spijt mij vanuit de grond van mijn hart dat alles je zo wreed ontnomen is.

Sorry dat jouw sterven niet meer iets van ons samen kon zijn. Sorry dat ik doorleef. Zonder jou. Zoals het er nu uitziet zal ik wel de kinderen zien opgroeien, lol maken met onze vrienden, koffie drinken bij onze families, de wereld verder ontdekken, over het strand wandelen met de hond. Jij niet. Sorry Koos, ik had het jou ook zo gegund. De tranen stromen. Ik laat ze. Ik verwelkom ze.

Rust

Ik luister het nummer van Kensington wel drie of vier keer achter elkaar. En ik merk dat de stekende pijn in mijn hart zachter wordt. Ik voel een rust opkomen.

Ik zie de golven van de zee die vanuit de oneindigheid aan komen rollen en het strand raken. Ik zie Beer die al strandjuttend om mij heen rent. Ik zie de zon die tussen het magisch gevormde wolkendek doorschijnt.

En ik geniet van het moment. De strandopgang komt weer in zicht. Ik stap weer terug de wereld in.

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Geschreven door

Charlotte Jonker

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--