Blog Bertine – Overleven

Eigen manier

Dat is het eigenlijk wat het is: overleven… Het verdergaan is nu overleven geworden. Een manier vinden om door te kunnen gaan. Want hoe je het leven weer oppakt kan niemand je vertellen, je moet het zelf doen. Op je eigen manier en vanuit je eigen kracht.

“Ik zocht herkenning”

Ik schrijf heel veel, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik weinig boeken lees. Het is meer in bepaalde periodes dat ik veel lees. Vooral het eerste jaar dat Daan ziek was, heb ik echt heel veel gelezen. Ik las veel boeken over kanker. Ik wilde weten en voelen hoe het was, ik zocht herkenning. Niemand kon mij echt vertellen hoe het was. Voor iedereen om mij heen was de wereld van kinderkanker nieuw. Ik vond die herkenning in de boeken. En zo voelde ik me niet alleen.

Bezig zijn

Na het overlijden van Daan zocht ik ook iets om bezig te zijn. Vooral de avonden zijn vaak lang. Als Isa en Thijn op bed liggen is de zorg voor hen er niet. Het gekwebbel en de vragen die ze hebben zijn er ook niet. Het is dan zo stil en door de stilte komt mijn verdriet dan weer. Ik laat dit ook zeker wel toe, maar het is ook heel erg fijn om bezig te zijn.

“Door het bezig zijn heb ik afleiding”

Geen boek: daar vind ik te weinig afleiding in, en staat mijn hoofd ook niet na. Ik zocht iets om te doen. En zo ben ik met mijn nieuwe hobby, armbanden maken, begonnen. Door het bezig zijn heb ik afleiding en staan mijn gedachten even stil.

Hobby

Een stukje overleven heb ik dus gevonden in het maken van mijn armbanden. Mijn hobby is
steeds groter aan het worden en de armbanden die ik maak worden steeds persoonlijker. Geweldig is het om met mijn armbanden ook weer andere mensen blij te maken. En het mooiste is: door Daan heb ik deze hobby opgepakt.

Door mijn intens grote verdriet is er nu iets heel moois ontstaan. Voor mij is het de manier om te overleven. Om door te gaan met leven. De stille momenten vullen met ”mijn bezigheidstherapie” zoals ik het met een grapje vaak benoem. Ik zet mijn verdriet om in prachtige armbanden.