Blog Bertine – Hoe Daans verjaardag verandert in een geboortedag

Voor altijd 14

En dan is het oktober, de maand dat Daan 15 jaar zou worden. De eerste verjaardag zonder Daan. Tja en ik moet steeds denken aan wat ik zal zeggen. Want het zal geen verjaardag meer zijn. Nee, vanaf nu is het zijn geboortedag. Dat klinkt zo raar. Het voelt gewoon niet goed. Geen verjaardag meer voor Daan. Mijn lieve kind voor altijd 14.

Ik blijf zijn mama

Op een mooie herfstdag werd onze lieve Daan geboren. Mijn eerste kind, een bijzonder kind. Ik werd voor het eerst moeder van een prachtig jongetje. Zo bijzonder en nu komt die dag steeds dichterbij. Een dag waar ik best tegenop zie, maar ook een dag dat ik dankbaar zal zijn dat ik zijn moeder mocht worden. En dat neemt niemand mij af. Want ik blijf Daan zijn lieve mama.

Daan was altijd zo graag jarig, hij telde vaak de nachten af. Veel visite en vooral heerlijk taart. Hij hield van gezelligheid. Cadeautjes waren niet belangrijk, het ging er bij hem om wie er kwam. Wie er met hem een feestje ging vieren. Maar de afgelopen jaren waren vaak ook al anders dan anders. Hij lag zelfs een keer op zijn verjaardag heel ziek in het ziekenhuis en de chemokuren gingen dan ook gewoon door. Hij deelde vol trots aan alle verpleegkundige zijn verjaardagstaart uit, terwijl hij zelf niets kon eten. Steeds bleef hij zo dapper.

Speciaal

Nu zit ik telkens te denken aan hoe we zijn geboortedag gaan “vieren”. Ik wil er zeker een speciale dag van maken, zeker een dag met taart. Ik wil dat het ieder jaar een bijzonder moment gaat worden. Dat onze andere kinderen het een fijne dag vinden. Maar hoe, dat weet ik nog niet.
Van alles gaat er door mijn hoofd. Vorig jaar was hij nog zo blij en leek de kanker op een grote afstand te zijn. Steeds meer en meer kwam de hoop dat Daan een survivor zou worden. En nu besef ik me steeds meer en meer dat het echt zijn laatste verjaardag was…