Gedicht | Sprekende stilte

Sprekende stilte

Aan het eind van mijn leven gekomen,
is er zo veel nog niet gezegd.
Wat ik bedoelde, hoopte, voelde,
de indrukken die jij, mijn lied, onuitwisbaar in mijn leven hebt gelegd.

En toch
zijn er zo veel woorden gesproken;
woorden van liefde, boosheid, hoop en verdriet,
woorden die jij als een refrein in mijn leven achterliet.

En nu is de stilte in mijn leven gevallen,
zwijgt mijn ziel, in haar onmachtig vallen.

En toch,
in die stilte groeit het verlangen
naar een nieuw begin, dat doorbreekt in deze stille nacht.
In het zwijgen spreekt de heimwee
van een nieuwe toekomst die mij wacht,

want voorbij mijn stilte spreekt U.

Sabine Nijland

Disclaimer

Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Adveniat overgenomen uit de bundel Om wie jij bent van Sabine Nijland. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.