Blog Charlotte | Ik wist niet dat ik het kon, maar ik ben aan het daten
18 augustus 2020 · 00:01
Update: 5 februari 2025 · 11:16
Er zijn momenten dat Charlotte zich alleen voelt na het overlijden van Koos. Ze merkt dat ze toe is aan een nieuw levensmaatje. ‘Koos drukte mij altijd op het hart dat hij hoopte dat ik niet lang alleen zou blijven.’
De eerste tijd na Koos zijn overlijden wacht ik op de inzinking die mij volgens omstanders zou overvallen. Maar steeds meer merk ik dat ik mag vertrouwen op mijn eigen intuïtie.
In plaats van te wachten op het moment dat ik uitgeput raak, besluit ik om mee te veren op de dagen. Er zijn dagen dat ik energie voor tien heb, druk bezig ben en plezier maak.
Maar ook dagen dat ik mijzelf met koffie op de bank zet en gerobotiseerd mijn taken uitvoer als moeder. Ik ben dankbaar dat het lukt om zo verder te leven.
Rouwen
Ik rouw om mijn oude leven met Koos. Dat rouwen komt en gaat, is ongrijpbaar, ongecontroleerd en als ik erin zit ontzettend vermoeiend.
Ondertussen ontdek ik mijn nieuwe leven als weduwe met drie kinderen. Ik zoek naar mijn nieuwe plek met de jongens in mijn familie, in Koos zijn familie, tussen vrienden en alle andere sociale verbanden.
‘Ondertussen ontdek ik mijn nieuwe leven als weduwe met drie kinderen’
Alles ziet eruit als hoe het was, maar niets is minder waar. Met een fijn netwerk om mij heen voel ik mij opgevangen, geliefd en gesteund.
Ik mijmer of dit mijn toekomst kan zijn. Mijzelf opkrabbelen, de jongens de zorg en aandacht geven die ze nodig hebben, energie in mijn werk steken, plezier maken met vrienden.
Alleen
Er zijn veel momenten dat ik mij alleen voel. Niemand die het uitmaakt of ik goed geslapen heb, die met mij verbaasd en verwonderd kan zijn over ervaringen die ik tijdens de dag op doe. Die ’s avonds naast mij op de bank ploft zonder afspraak.
Koos en ik hebben tijdens zijn ziekbed gesproken over dit alleen-zijn. Koos drukte mij altijd op het hart dat hij hoopte dat ik niet lang alleen zou blijven. Ik zou verder leven, in alle gebrokenheid. En hij gunde mij een levensmaatje. En ik merk dat ik daaraan toe ben.
‘Koos drukte me op het hart dat hij hoopte dat ik niet lang alleen zou blijven’
Die constatering verwart mij in eerste instantie. Betekent dit dat ik over Koos heen ben? Betekent dit dat ik door moet zetten in mijn alleen-zijn en deze gevoelens dan vanzelf een plek krijgen?
Wat ik geleerd heb van deze tragische wending in mijn leven is dat je nooit weet wat er op je levenspad zal komen. Je leven hier op aarde kan in een split-second afgelopen zijn. Wat doe je met je tijd die je krijgt hier op aarde?
Je verantwoordelijkheid nemen en genieten waar dat kan, besluit ik.
Daten
Op een avond trek ik de stoute schoenen aan. Ik zit op de bank en besluit om online onderzoek te gaan doen. Ik meld mij aan op een datingsite.
De weken die volgen kom ik in contact met verschillende mannen. Er ontstaan gesprekken, gesprekken worden afgerond. Het voelt alsof Koos meekijkt en mij zo nu en dan zegt: ‘Char, let op, wees niet te naïef hè.’
Ik raak in een fijn gesprek met een leuke man uit de regio. We besluiten om af te spreken en samen een wandeling te maken. We hebben een fijne avond samen en als ik naar huis rij omarmt mij een warm gevoel. We besluiten vaker af te spreken om elkaar beter te leren kennen.
Koos, ik wist niet dat ik het kon, maar ik ben aan het daten.
Omslagfoto: Charlotte en Koos.
Meest gelezen
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
In de uitzending van 'Ik mis je'
Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
- Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Rouw om een kind
Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Lees ook
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
Jan Willen den Bok en Jaap van Heusden over hun vriend Rob
Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
- Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’
Martin Sitalsing in EO-programma De Kist
Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’