Brief aan Helmig

Lieve Helmig,

De vorige brieven die ik je schreef waren uitnodigingen om met elkaar in gesprek te gaan. Dat zal deze keer niet zo zijn en dat doet zeer. Het is het nooit meer. Ik voel dat in elke vezel van mijn lijf. Nu anderhalf jaar later overkomt het me nog regelmatig dat ik je iets wil zeggen of je mening wil weten. Ik wil zo graag verdrietige of mooie dingen met je wil delen, maar het is nooit meer. Dat nooit meer maakt me zo somber. Je bent op de beste plaats die er is en dat troost me.

Dietrich Bonhoeffer schreef het volgende: ‘op de weg naar de vrijheid is de dood het slotfeest’. Ik geloof dat het voor jou zo is: een feest, maar wij moeten verder zonder jou. Voor mij is de glans eraf. Het boekje ‘Hij zag de hemel’ van Sadhu Sundar Singh heb ik afgelopen jaar verschillende keren gelezen. Het heeft me zo getroost, wetend dat er een leven is na dit leven en dat er een tijd komt dat ik je terug zal zien.

Terugkijkend op ons leven samen dan rest mij niets dan dankbaarheid. We hebben ook moeilijke tijden gehad, maar het goede overheerst. Het getuigenis wat je achtergelaten hebt is heel bijzonder, nog steeds hoor ik mensen positief over je praten. Onze kinderen zijn een enorme steun voor me en er zijn zoveel lieve mensen om me heen. Dat maakt het leven draagbaar. Over de toekomst moet ik niet teveel nadenken. Van jou heb ik geleerd om het verleden achter me te laten, van de toekomst te dromen, maar vooral om vandaag te leven. In het nu én dat probeer ik.

Vaak zijn het liederen die mij er weer boven helpen zoals ‘Lopend over water’, ‘Als de golven overslaan dan blijf ik hopen op Uw Naam’. ‘Mijn ziel vindt rust, want in de storm bent U dichtbij…’ en ‘Stil mijn ziel wees stil en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen…’.

Ik zie in onze kinderen stukjes van jou en dat maakt me zo blij. Het gaat goed met ze en ik denk dat je trots op ze zou zijn. Het bedrijf gaat door, van jou hoefde dat niet perse, maar voor mij wel. Ik ben zo blij dat Robert het overneemt en Johan een dag per week ondersteuning geeft. En dat ik mijn dingen daar kan blijven doen die ik altijd al deed. Het geeft structuur aan mijn leven.

Toen je 60 jaar werd heb je van de kinderen een gepersonaliseerd naambord gekregen. Het lag al twee jaar op je werkbank. Voor jou hoefde het niet zo nodig opgehangen te worden. Wij hebben dat gedaan als eerbetoon aan een bijzonder en integer man.

Ik heb echte liefde gekend. Bedankt daarvoor.

Henny

Wil jij ook een brief schrijven aan je overleden geliefde en deze laten plaatsen op ikmisje.tv? Stuur dan een mailtje naar ikmisje@eo.nl.