Willekes man kiest voor zelfdoding na stukgelopen huwelijk

“Ik merkte steeds vaker dat hij negatieve gevoelens had”, begint Willeke haar verhaal. “Hij had snel het gevoel dat mensen tegen hem waren en kon dingen niet loslaten. Daardoor kwam hij vaak moe van zijn werk thuis. We hadden een prima leven, maar toch leek hij niet tevreden. Hij was altijd bezig met kijken wat anderen wel hadden en wij niet.”

Als Willeke merkt dat Germ haar meetrekt in die negatieve spiraal, begint ze zich af te vragen of hij nog wel de ware voor haar is. “Ik ben niet bepaald een rasoptimist. Juist daardoor had ik heel veel last van zijn negativiteit. Ik begon me steeds meer af te vragen: ‘Is dat wel wat ik wil?’ Ik was niet alleen zelf ongelukkig, ik gunde hem ook iemand die beter om kon gaan met zijn gevoelens.”

Verliefd

En dan raakt Willeke tot over haar oren verliefd op haar huidige man, Dennis. “Op dat moment wist ik: zo kan het niet langer. Als je relatie goed is, sta je niet voor andere mannen open. Dat ik tegen Germ moest zeggen dat ik niet meer met hem verder kon, vond ik heel zwaar. Zijn gezin was zijn leven. Terwijl ik in de wolken was, stortte zijn wereld in…”

Zelfdoding

“Nadat ik verliefd werd op Dennis, hebben Germ en ik heel veel gesprekken gehad. Hij wilde niet scheiden, hij zei: ‘We kunnen het wel weer goed krijgen.’ Maar mijn hart lag al bij iemand anders. Ik woonde ook niet meer in ons gezamenlijke huis”, legt Willeke uit. Ze merkt dat Germ steeds verder wegzakt in zijn depressie: “Hij raakte in de ziektewet, alles werd hem teveel. Hij was ook bang dat hij door de scheiding onze zoon Rinke niet meer elke dag kon zien.”

Die vrees wordt waarheid als de kinderpsycholoog van Rinke contact opneemt met Willeke. “Zij vertelde me dat Germ steeds over zelfmoord praatte waar Rinke bij was. Zij vond dat onverantwoord en gaf me de keus: óf Rinke moest tijdelijk bij mij komen wonen, óf ze schakelde jeugdzorg in”, weet Willeke. Ze kiest voor het eerste.

Druppel

Zeker weten doet ze het niet, maar Willeke vermoedt dat dat nieuws de druppel was die Germs emmer deed overlopen. “Hij zei: “Nu pakken ze ook nog mijn zoon van me af”. Twee dagen later belt Germ voor de laatste keer met Willeke. ‘Dit is mijn laatste telefoontje naar jou’, zei hij. Maar het was niet de eerste keer dat hij dat zei, dus ik dacht: ‘Het zal wel.’”

Maar als Willeke op een donderdag Rinke naar school brengt, valt haar iets op. “Zijn huis staat vlakbij Rinkes school. Toen ik mijn auto keerde in de straat, zag ik dat de container nog buiten stond. Dat was niks voor hem.” Toch gaat Willeke niet kijken. “Ik heb al een keer eerder de politie gebeld toen ik het niet vertrouwde. Toen was er niks aan de hand. Dat wilde ik niet nog een keer doen.” Een dag later vindt Germs broer hem. Germ heeft zichzelf verhangen.

Symbolisch begraven

Als Willeke het heftige nieuws hoort, zakt ze in elkaar. “Ik was in shock”, herinnert ze zich. Vanwege de gespannen situatie tussen haar en Germ, mag Willeke van zijn familie geen afscheid van hem nemen. Ook Rinke heeft nooit afscheid kunnen nemen. “Daarom hebben we een paar dagen later op de begraafplaats een soort herdenkingsdienst gehouden. We hebben ballonnen opgelaten en de tekst van ‘Ren, Lenny, ren’ (Acda en De Munnik) voorgelezen. Zo hebben we hem alsnog symbolisch begraven.”

Schuldgevoel

Hoewel Germs dood nu ruim zes jaar geleden is, worstelt Willeke nog steeds met een schuldgevoel. “Ik praat er makkelijk over, maar het is niet makkelijk. Ik ben blij dat hij nu rust heeft, maar als achterblijver heb je nooit helemaal rust. Achteraf denk je: ‘Wat had ik anders kunnen doen? Hadden we misschien in therapie moeten gaan?” Toen Germ zo in de put zat, was de drempel om hulp te zoeken nog best hoog. Dat is nu wel anders: nu kun je online therapieën volgen. Misschien had dat hem ook wel geholpen”, denkt ze.

Geen taboe

Met de inmiddels 14-jarige Rinke praat ze regelmatig over Germ. “Op zelfdoding rust nog altijd een soort taboe. Maar het vergt zoveel lef om te zeggen: ‘Ik stap uit dit leven”, vindt Willeke. Daarom vind ik het belangrijk om er open met Rinke over te praten. Hij heeft zich naar de buitenwereld toe nooit geschaamd voor wat zijn vader heeft gedaan.”

Wel merkt ze dat er bij Rinke veel boosheid zit over de zelfdoding van zijn vader. “Die boosheid mag er zijn, maar ik probeer het ook om te zetten naar vreugde. Dat kan in hele kleine dingen zitten, zoals het laten zien waar ik met zijn vader ben geweest. Ik vind het belangrijk dat Rinke weet dat zijn vader en ik ook heel veel moois hebben meegemaakt.”

Herinneringen

Om de herinneringen te koesteren, heeft Willeke voor Rinke een grote Ikea-kist gekocht. “Rinke was acht toen Germ overleed. Hij heeft gelukkig nog veel herinneringen aan zijn vader. Maar ik heb ook veel dingen bewaard. Die zitten in die kist, waar ‘heit’ (Fries voor ‘papa’) op staat. Een van de tastbare herinneringen aan Germ is een mooi sieraad. “Van een aantal sieraden van Germ hebben we een prachtige hanger laten maken”, vertelt Willeke.

Eén van Willekes dierbaarste herinneringen aan Germ is de geboorte van Rinke. “Hoe hij was toen Rinke geboren was… zo trots! Hij besteedde heel veel tijd aan hem, dat was mooi om te zien. Ik vind het moeilijk dat ik die herinneringen van vroeger niet meer met Germ kan delen. Ik mis de vader van mijn kind. Ook al konden we niet meer samen verder, ik hield wel van hem.”

Het leven vieren

Elk jaar, op Germs verjaardag, vieren ze zijn leven. “Dan gaan we wat leuks doen samen en laten we wensballonnen op. Op die manier willen we zijn leven vieren.” En hoewel het verdriet groot is, weet ze dat Germ op een betere plek is. “Na zijn overlijden heb ik een hele tijd nachtmerries gehad. Maar op een gegeven moment droomde ik over hem. Hij hield erg van tuinieren en in mijn droom zei hij: ‘Moet je die tuin eens zien, hoe mooi het is! Ik voel dat hij mij wilde zien dat hij het goed heeft, op de plek waar hij nu is.”

Doorpraten

Ben je zelf iemand verloren door zelfdoding en wil je daarover praten? Je kunt altijd gratis bellen met het nummer 0800-0113 voor een gesprek en aan hen je vragen stellen. Je kunt daar ook terecht als je zelf te maken hebt met gedachten over zelfdoding.

Chatten

Ook kun je via de website www.113.nl gratis en anoniem chatten met deskundige vrijwilligers. Het is heel begrijpelijk als je je eenzaam, verdrietig, schuldig of zelfs kwaad voelt als er iemand in je omgeving door zelfdoding om het leven is gekomen.  We hopen dat je troost en steun vindt door een gesprek of door de verhalen op onze site.

Auteur: Janet Freriks