‘Het is om te Janke’
Hoe rouw je als je partner om het leven komt bij een vergismoord – als de ‘verkeerde’ persoon wordt neergeschoten? Het overkwam Janke Verhagen. Ze zocht lang naar de juiste manier om dat te doen. In haar online magazine ‘Het is om te Janke’ beschrijft ze op een luchtige manier haar ervaringen.
Sirenes
Slachtoffer worden van een vergismoord. Dat overkwam de vriend van Janke Verhagen vier jaar geleden. Die dag, 13 mei 2015, veranderde haar leven en dat van haar toen 2-jarige zoontje Ruy voorgoed.
‘Stefan zou het WK voetbal gaan kijken in Amstelveen met zijn broertje’, vertelt ze op Linda.nl. Maar na afloop van de uitzending, kwam hij niet thuis. Ze stuurde hem boze appjes – waar hij toch bleef – maar kreeg geen reactie. Toen ze van zijn broertje hoorde dat Stefan al drie kwartier geleden was vertrokken, werd ze nerveus. Helemaal toen ze ook nog eens sirenes hoorde.
Kogels
Ze besloot naar buiten te gaan. ‘Daar zag ik onze auto staan, doorzeefd door kogels. Ernaast stond een ambulance en lag er iemand op de grond met een wit laken eroverheen. Maar er drong nog niets tot me door’, vertelt ze op Linda.nl.
Dat gebeurde wel toen ze op het politiebureau hoorde dat het slachtoffer waarschijnlijk Stefan was. ‘Ik begon te schreeuwen, wilde naar de grond zakken.’ Ze was enorm in de war. ‘Ik schaamde me kapot. Ik riep altijd dat mensen niet voor niets worden doodgeschoten: “ze ruimen elkaar zo op”. En nu was dit gebeurd. Ik wist zeker dat Stefan in niets crimineels verwikkeld was.’ Janke kreeg gelijk: na verloop van tijd werd duidelijk dat de dader eigenlijk iemand anders had willen liquideren.
Papa
Het moeilijkste moment van die week herinnert Janke zich nog goed. Haar zoontje had een week gelogeerd bij vrienden. Toen Ruy weer thuis kwam, vroeg hij gelijk waar papa was. ‘Ik vertelde dat papa dood was. Ruy is toen onder het bed gaan kijken, op zijn knieën. Dat vond ik het állerergste aan de hele situatie: zo’n peuter die op zoek gaat naar zijn vader.’
Hopeloos ouderwets
In de periode na de uitvaart kreeg Janke veel kritiek op haar manier van rouwen. Ze zou te weinig huilen, niet vaak genoeg het graf van Stefan bezoeken en waarom hingen er zo weinig foto’s van Stefan in huis?
Tegelijkertijd zocht Janke na Stefans dood naar iets of iemand die haar kon helpen ‘om met deze kut situatie’ om te gaan. ‘Veel was gericht op oude theorieën, lotgenotencontact en hopeloos ouderwets. Waar was de moderne kijk op rouw? De moderne kijk op hoe je een heftige gebeurtenis kunt integreren in je leven?’, schrijft Janke op haar site.
‘Vlees verwerk je. Afval verwerk je. Verlies integreer je.’
Meestal luidde het advies om het verlies maar ‘gewoon te verwerken‘. Dat irriteerde haar. ‘Vlees verwerk je. Afval verwerk je. Verlies integreer je’, vindt Janke. Ook vond ze de meeste tips veel te ‘zielig-gericht’. ‘Ik wilde juist die peper in mijn reet, die glimlach om mijn vaak te grove grappen, die niet oordelende anderen. In mijn eigen kring vond ik die mensen wel, maar online was er maar bar weinig te vinden.’
En dus besloot ze zelf een online platform op te zetten, waarin ze schrijft en vlogt over rouw-ervaringen. Ook komen andere vrouwen aan het woord over de manier waarop ze zijn omgegaan met heftige gebeurtenissen in hun leven, zoals het verlies van een kind, een scheiding of het verlies van een baan.
Weduweregels
Er is er op dit moment iemand aangehouden voor de moord op Stefan. Deze persoon is nog niet berecht, de rechtszaak begint in 2020. Inmiddels heeft Janke de dood van haar vriend ‘prima geaccepteerd’. ‘Op sommige dagen een beetje meer dan anderen.’
Over haar ervaringen rondom rouwen, schrijft ze voor Linda.nl de columnreeks De Weduweregels.
