Blog Anneliese Vonk | Toeval of een knipoog van boven?

“Ik ga even terug in de tijd. Sinds het overlijden van Theo, mijn man, volg ik op Facebook de pagina Ik mis je. Hier vind ik veel troost door de mooie gedichten, foto’s, spreuken en verhalen. Vooral op de momenten dat ik er helemaal doorheen zit. Toen én nu, al zes jaar en acht maanden.

Tv-opnames 

Na een reactie op één van die berichtjes, krijg ik een telefoontje van de tv-redactie van Ik mis je. Na dat gesprek volgde een ontmoeting met Hella van der Wijst. We spraken elkaar bij mij thuis in Siebengewald, op de steiger bij de vijver. Dat was Theo’s favoriete plekje. De ontmoeting was met camera’s erbij: het waren namelijk opnames voor tv, helemaal voor het echie. De uitzenddatum was toen nog niet bekend.

‘Ik wil iets zeggen, maar krijg geen woord uit mijn mond’

Ongelofelijk

Maanden later krijg ik opnieuw een telefoontje van de redactie van Ik mis je. ‘Hoi Anneliese, hoe gaat het met je? Het is even geleden, maar er is een datum geprikt. Jij zit met jouw verhaal in de uitzending van zaterdag 14 april.’

Ik wil iets zeggen, maar krijg geen woord uit mijn mond. ‘Hallo, bent u daar nog?’, hoor ik aan de andere kant van de lijn. ‘Die datum, wat mooi’, antwoord ik hakkelend. ‘De dag erna, zondag 15 april, is Theo’s 65e geboortedag. Ongelofelijk, dat jullie juist deze datum voor Theo hebben uitgekozen. Ik ben er stil van.’

Herinneringen

De ene herinnering na de andere flitst op dat moment door mijn hoofd. Mooie en verdrietige. Zoals zijn 50^e verjaardagsfeest waar ie zo van genoot. Onze etentjes buiten de deur. Of thuis met een goede film en een mandje oesters en een heerlijk glas witte wijn.

‘Die fles wijn staat er nog steeds, ongeopend’

Automatisch eindigen mijn gedachten bij 14 april 2011. Op zijn verjaardag – de dag erna – zou ons restaurant gewoon weer open zijn. Dan hadden we geen tijd voor een feestje. Daarom vierden we het de avond ervoor alvast samen. Met de bekende oesters en flesje wijn. Althans, dat was de bedoeling. Maar juist die avond kreeg Theo hele heftige pijnscheuten in zijn rechterschouder. Het feestgevoel was gelijk voorbij: die avond luidde het begin van zijn ziekbed in. Een paar maanden later overleed Theo aan galwegkanker, slechts 58 jaar oud. Die fles wijn staat er nog steeds, ongeopend.

Geen toeval

Ik roep mijn gedachten een halt toe en concentreer me weer op het telefoongesprek. ‘Wauw, één dag voor Theo’s verjaardag, dat is heel speciaal. Toevallig hè?!’ Maar ik geloof niet meer in toeval. Volgens mij is alles voorbestemd, iets waar Theo en ik het altijd roerend over eens waren. Het zou me niet verbazen als dit weer één van zijn seintjes is.

Cadeau

Want ken je deze spreuk? ‘Als God iets wil, verkleedt hij zich als toeval’. Die vind ik zó mooi. Tel daarbij de betekenis van Theo’s naam bij op (‘geschenk van God’) en is het voor mij duidelijk. Ik zie deze uitzending als een cadeau voor Theo. Of geeft hij mij juist een cadeau? Toen ik dat zei, werd het aan beide kanten van de lijn stil.”

Annelies’ verhaal is te zien in de aflevering van zaterdag 14 april om 18.40 uur.

Tekst: Anneliese Vonk