Tattoo | 'Wat waren we trots op ons kindje'

23 maart 2022 · Leestijd 2 min

Afscheid & Rouw · Rouwverwerking · Ik mis mijn kind

In deze rubriek vertellen mensen over hun herinneringstattoo aan een overleden dierbare. Deze keer deelt Frank het verhaal achter de afbeelding op zijn kuit, die hij plaatste ter nagedachtenis van zijn eerste zoon.

“Marieke kwam terug van haar werk en had heftige buikpijn,” vertelt Frank. Omdat Marieke 23 weken zwanger is, gaan ze naar het ziekenhuis. Daar horen ze dat hun kindje nu wordt geboren en niet lang zal leven. Frank: “Ik dacht… helemaal niks. Ik kon alleen maar Marieke vasthouden en troosten.”

De kleine Lars mag op zijn moeders borst. “Hij deed drie kleine zuchtjes. Bij elk zuchtje moest ik even lachen. Want naast mijn verdriet, vond ik dit zo mooi. Wat waren we trots op ons kindje. Ik heb naar hem gekeken en hem even vastgehouden.” Kort daarna overlijdt Lars.

Vossenkleertjes

Om Lars bij zich te dragen, siert op Franks kuit een tattoo van een vosje. “We hadden al veel vossenkleertjes voor Lars gekocht. Vosjes horen voor mij bij Lars. En de plek, mijn kuit, hoor bij mij. Ik ben een fietser, mijn kuiten doen het werk.”

Frank kijkt elke dag naar zijn tattoo. “Als ik gedoucht heb, dan sta ik even met mijn voet omhoog. ‘Dat is Lars,’ denk ik dan. Niet meer dan dat. Het is ons kindje en het blijft ons kindje.”

Noud

“Op 9 april is ons tweede kindje geboren, Noud. Ik had op mijn andere kuit een tattoo kunnen zetten van Noud, maar dat heb ik niet gedaan. Want Noud kan ik zoveel knuffelen als ik wil. Lars helaas niet.”

Volg jij Ik mis je al op Instagram?